Wat bén ik toch - waarom nou niet gewoon ‘nee’ gezegd?
Ik kán het wel. Vandaag zei ik ’t zeker vijf keer. (“Gebruikt u melk?” “Nee, dank u.” “Uitje erbij?” “Nee, dank u.” “Zegeltjes? Air Miles?” “Nee, dank u.” “Anders nog iets?” “Nee, dat was het.” “Heb jij de bosmaaier gezien?” “Nee.”) Geen punt, meestal zeg ik het net zo gemakkelijk als ‘ja’, ‘groen’ of ‘stadswacht’, maar soms lúkt het me gewoon niet en, vrij naar Annie M.G. Schmidt, laatst was ’t soms.
Weekend, lekker weer, C. buiten aan ‘t godweetwatten, ik schrijf: - er moet iets af. Rijdt daar, claxonnerend, A♀ en A♂’s Citroën langs het openstaande raam, waardoorheen, nog geen 10 seconden later, A ♂ mijn werkkamer binnenklimt.
“Ja, ik weet het, shit, A♀ en A♂, waarom bellen die klojo’s niet even, hartstikke druk, deadline en zo, maar nu is het mooi geweest Spiering, kappen, het is weekend en de zon schijnt.”
Dat flikt niet iedereen me, maar A♂ mag het, en A♀ ook, alleen klimt zij niet door ramen. Zij mogen het omdat ze goede vrienden zijn, en ook omdat zij, net als ik soms, deadlinelevens leiden en, wanneer ik ’t écht druk zou hebben, onmiddellijk sans rancune zouden vertrekken. Luister maar.
A♂, hand op mijn schouder: “Of moet ’t écht af want dan zijn we meteen weer weg. Eerlijk zeggen.”
Ja, het moet écht af, maar er is tijd dus zitten we even later in de tuin, - biertje wijntje.
Wij raden nooit, zeggen A♀ en A♂, waar zíj vandaan komen.
Parenclub, AA-bijeenkomst, shantykoor?
Nee. De golfbaan.
Dat hadden wij, inderdaad, nooit geraden. A♀ en A♂ vermoed je veeleer op een motor of een door A♂ gerenoveerd oud bootje dan op een golfbaan.
Ja, dat komt, laatst waren ze op een feestje en daar was een man die golfde en hij was zo enthousiast en zei dat ze eens een proefles moesten nemen en daar komen ze nu vandaan. Leuk, leúk! En nu hebben ze besloten door te gaan, of althans tien lessen te nemen, en vinden ze dat wij die lessen mét hun moeten volgen. Gezellie, lekker bewegen, lekker buiten, lekker op het terras, lekker een nieuwe ervaring, gewoon lekker.
Biertje wijntje.
Ik moet schamperlachen. Ík golfen? In geen honderdduizend jaar. Ik maai gras, verf muren, wandel hond, beoefen Chi Neng Qigong en zo ik nóg meer wil bewegen, ga ik wel naar een sportschool. Kom op zeg. Ga toch niet drie uur achtereen hondloos over gras lopen, en dan nóg. Gólfen! Hoe zou ik dat met mijn zelfbeeld moeten verzoenen? Ik, armlastig schrijvertje, man van Woord en Diepe Gedachte, PvdD-stemmer, die, wanneer hij Rutte of Verdonk alleen maar zíet, letterlijk onpasselijk wordt, ga toch niet balletjes staan wegslaan temidden van Gold Card-proleten die, met uitzondering van golfbanen, heel Nederland willen asfalteren, uitsluitend over aandelen, koersen en leuke investerinkjes brallen, en nooit andere dan kasboeken lezen? Dichters golfen niet.
Biertje wijntje. C. zegt dat zij wél mee wil en gedrieën openen ze de aanval. Ik moet me openstellen voor nieuwe ervaringen. Niet zo hokjedenken en karikaturaliseren. Golf is allang niet elitair meer, zéker niet in Veendam. Wat ik nu over golf zeg, werd 30 jaar geleden over tennis gezegd en heb ik soms niet ongeveer even zolang getennist? Golf wordt niet uitsluitend door rijke stinkerds beoefend. Bovendien: lachen toch, die kakkers? En ’t zijn maar tien lessen dus als ik er niks aan vind, kan ik het daarbij laten.
Biertje wijntje. God wat een heerlijk weer en wat wonen we hier mooi en wat is het toch goed om je met dierbare vrienden te onderhouden. Ik vóel me gewoon opengaan, onthokken, de schaamte voorbij ontspannen.
Mijn eerste les is op 6 juli, van 17:30 tot 18:30.
11 opmerkingen:
Laatst kreeg ik een mailtje van een instantie die me uitnodigde om te komen Golven en Netwerken. ‘Enig’ riepen ze in de mail. ‘Zo handig!’
Hm… ik had zo’n vermoeden dat ik daar niet tussen zou passen. Behalve dan als ik stiekem snorretjes zou mogen tekenen op dronken VVD-stemmers. Of kunstzinnige waterballonnetjes op stoelen zou mogen neerleggen die ‘Poef’ doen. Of is dat precies wat je van plan bent op die 6e juli?
Ik ben voorlopig niets van plan: mijn identiteitscrisis is nog te hevig.
Hm, dat klinkt vrij ernstig...
Wat golf al niet teweeg kan brengen :-) Sterkte.
Wij gingen vroeger altijd tijdens lange atletiektrainingen door het gat in de heg. Aan de andere kant was de golfbaan en dan zochten golfballen om mee te knikkeren.
De golfbaan wist dat en liet daarna op de ballen drukken: "Deze golfbal is gestolen bij..." en dan de naam van de golfbaan. Dat vonden we prachtig en als het er niet opstond waren ze minder waard.
Vorig jaar ging ik golfen.
Ik vond het mieters! Het is overigens verdraaid lastig om zo te slaan dat je dat balletje
a: ver weg slaat
b: in de door jou gekozen richting
c: en op een strategische plek laat landen.
Verdraaid mieters spelletje.
En wat die kakkers betreft: hoe meer hoe beter. Is gezellig en je hoeft ze niet te leren kennen. Ze lijken toch allemaal op elkaar en ze hetel allemaal Roderick.
Kees, ga gerust golfen. Zelfs mijn buurman, beroep: hoofd van een automonteurwerkplaats, golft. Elke week zelfs. (behalve vorige week, maar toen regende het Macavity's en Alyssa's)
Of maakt dat het juist ernstiger?
Helpt het, als ik zeg dat mijn buurman erg aardig is?
@Frank: knìkkeren met golfballen? ;-)
Ook leuk: golfballen verven en als paaseieren verstoppen. Op diezelfde golfbaan. Leuk als ze ineens een roze golfbal met paarse stipjes vinden. (sorry, mijn fantasie ging even met me aan de rol)
@Ludo: of Frederik.
(Ludo, ik peins me al dagen suf over de anti-held. Gisteren had ik er een, maar ik ben hem weer kwijt. Dat heb je met anti-helden wel eens. Mijn excuses aan jouw strelingen behoevende ijdelheid.)
@Ingrid: En of er geknikkerd werd met golfballen. Ik herinner me een legendarische pot waar we met heel veel naar hebben staan kijken. Twee oudere kinderen hadden allebei al hun golfballen ingezet. Het kuiltje had minstens een schoolliniaal als doorsnee en de winnaar zou weggaan met een emmer vol golfballen.
Dat was een zinderende middag en de jongen van ons pleintje won.
Van harte welkom, wij zijn ruimdenkend (zolang je je aanpast).
Jezus Kees, Hier Bibi vanuit Frankrijk. Ik lees niet alles, want het gaat heel langzaam. maar nu suist de adrenaline door mijn aderen. Golfen, JIJ!!! Je hebt je laten ompraten tijdens een borrel. Het is nog geen 6 juli. Je kunt er nog vanaf. We kunnen nog vrienden blijven.
Je hebt gelijk, ik héb me laten overhalen. Ik ben zwak geweest. Daar lijd ik onder, dagelijks, en de zelfhaat die ik voel, is met geen pen te beschrijven. Maar ik gá wel en nú helemaal want ik laat me niet nogmaals chanteren. Uit angst jouw vriendschap te verliezen, heb ik mijn zegelring verkocht, mijn zijden chokers de deur uit gedaan, draag ik mijn Rolex met de kast ónder de pols, heb ik L. van hockey gehaald en mijn abonnement op Harry Mens-Magazine opgezegd. Zo kan het niet doorgaan, Bieb, - ik moet mezelf hervinden. Dus ga ik. Maar het zijn maar 10 lessen. Spreken we elkaar in september?
Een reactie posten