Hier op Canna hebben we ook ontspanna. Daartoe gaan de meesten fietsen, of joggen, of ommetjes maken met de hond. Dan kun je bovenlangs de rotsen doen, maar dat is nogal hobbelig: onderlangs is sneller, en je rondje is eerder rond. Sprintje onderlangs.
Maar een sprintje onderlangs is ook een extra blogstukje waarin we een paar korte impressies geven, zaken die ons de afgelopen week zijn opgevallen en waar geen aparte posting voor nodig is. Vandaag hier het eerste sprintje, en dan straks nog een officieel stuk.
- Ik las deze week een nieuw boek van de IJslander Halldór Laxness uit (AAN DE VOET VAN DE GLETSJER). Grappig, moeilijk soms, raar, onvoorstelbaar. Met o.a. een referaat over bromvliegen.
'Hoe die vette, energieke bromvliegen binnen waren gekomen was mij duister. (..)Was het denkbaar dat die vliegen hierheen waren gehaald nadat men klaar was met schuren, en als dat zo was, met welk doel? Zaten ze als substituut van schilderijen in huis, ter versiering? Moesten ze goudvissen of kanaries vervangen?'
- Deze week was het verdorie al de zoveelste keer dat ik (oud-)NS-mannen en -vrouwen in de trein luid hoorde klagen. Waarom doen ze dat? Ze zeuren over dienstroosters, over bedrijsuitjes en over hun meerderen.
Waarom moet dat in de trein zelf, waar iedereen het kan horen? Dat is toch zoiets als vakkenvullers die in de AH met chocopasta gaan lopen gooien? Als obers die je eten komen brengen, bij je aan tafel op je bord kijken en dan 'Getver!' roepen?
Of doet de NS het expres? Zetten ze klaag-groepjes in om omgekeerde reacties op te roepen - hopen ze dat er klanten opspringen en schreeuwen: 'Ik vind dat het wel meevalt, I loooove de NS!'
- Bij de TROUW-verkiezing van het mooiste gebouw heeft het Gasunie-kantoor in Groningen gewonnen.
- Ik luister al zolang hij platen maakt naar Rufus Wainwright. Niet lang geleden kwam zijn laatste uit, RELEASE THE STARS. Met een prachtige single, GOING TO A TOWN. De melodie is bezwerend, maar de tekst is het bijzonderst. Het gaat over Amerika. 'I am so tired of you, America.'
Met de prachtige beginzinnen:
'I'm going to a town that has already been burnt down.
I'm going to a place that has already been disgraced.
I'm gonna see some folks who have already been let down.'
En hij vraagt de Amerikanen ook:
'Do you really think you go to hell from having loved?' om uiteindelijk te concluderen:
'You took advantage of a world that loved you well.'
Luister hier.
Einde sprintje onderlangs.
4 opmerkingen:
Ik ren even een stukje mee. (Fijn trouwens, dit sprintjesinitiatief, ik borrel al van de onderlangssprintjes die jullie maandag van me krijgen.)
- Over die NS, dat is belachelijk, ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt, ik zit altijd - AL-TIJD, al zeker een jaarlang élke treinreis - met Spanjaarden in de coupé. Misschien, vermoedelijk, ben ik Spanjaardenmagnetisch. Maar over dat geklaag: waarom houden mensen zo van klagen? Klagen is toch niet leuk? Klagen is vaak alleen suffe smalltalk, ter voortkabbeling van de conversatie, maar mens, als je dan zonodig iets moet smalltalken, dan heb je het toch over leuke dingen? Ter opluistering van de conversatie. In nrc.next hebben ze een wekelijkse rubriek met klachten. Van redacteuren die klagen over slecht zingende zigeunerkoortjes op straat. Dat dáár toch eens een einde aan moet komen. Nee, aan dat geklaag moet eens een einde komen. (Ik vind dat deze meta-klacht niet als klagen telt, of anders als te billijken klagen.)
- Dat nummer van Rufus Wainwright is inderdaad erg mooi. De tekst inderdaad, maar het belangrijkste vind ik nog dat de tekst en de muziek zo uitzonderlijk mooi samenspelen, ze zijn allebei zó neerslachtig en verslagen - de muziek is even verslagen als de afgebrand-dorp-tekst, dankzij die droevige mineur-zwenken, dat ineenzakken van de melodielijn. En daardoor grijpt het je behoorlijk naar de strot.
Ja, zo wordt zelfs joggen leuk. Leve de onderlangssprint!
Mooie clip van Rufus Wainwright! Ik hou wel van die complexe ikonologie. Associaties met Oscar Wilde, drie heksen uit Macbeth, een snufje Christus en Caesar.
Het mooiste vond ik hoe Wainwright loom op een knie zakt. Hij doet het een paar keer in de clip, in een soort berustende, bijna religieuze overgave, half in gedachten verzonken. Als ik choreograaf was, zou ik die beweging meteen gebruiken.
http://www.youtube.com/watch?v=21hJ_8-eKFo
Hij is binnenkort in Nederland (Groningen oa.)
Een reactie posten