Je kunt vrienden worden met kleding.Broeken zijn nogal onverschillig, maar sokken zijn meestal fijne gasten. Truien zijn de Paul Pottsen van de klerenkast, en ondergoed kan variëren van hai-hier-ben-ik-doe-maar-gewoon tot arrogant.
Maar de capuchon is altijd jofel.
Ik loop het liefste hand in hand met mijn capuchon, ik noem hem mijn mattie, en hij lacht altijd om mijn grapjes.
Nog niet zo lang geleden zei iemand tegen mij: jij draagt altijd kledingstukken met een capuchon. Ik dacht daarover na, en het is niet waar. Ik heb er maar twee. Toen zei diegene: dan is het in elk geval een flink imagobepalend kledingstuk.
En dat is waarschijnlijk wél waar, want ik hartje capuchons.
Ze staan nonchalant. Ze hangen er sullig bij, en toch lijken ze nooit overbodig. En het geweldigste van capuchons vind ik: ze doen wat ze moeten doen op het juiste moment. Ze verbergen je hoofd, ze verbergen je ogen, en als het regent houden ze je zeker van hier tot aan het station droog.
Capuchons zijn bovendien geen jonkies. Monniken droegen ze al. Ridders! Jonkvrouwen!
En nu zijn ze, vermomd als hood, ook nog eens de uithangbordkleertjes van vele urbaan coole gasten.
Hoe zit dat? Wat is het wezen van de capuchon?
Ik zei het al: verberging. Het zijn schuilhokjes. Je hoeft de mensen om je heen niet meer aan te kijken als je je hood op hebt. Je bent er, maar je bent er niet. Overigens, volgens mij, de hoofdreden waarom de urbaan coole gasten houden van hoods: ze helpen tegen verlegenheid.
Maar waarom voelen we ons zo verborgen met een hood? Ja, we kunnen, als beoogklepte paarden niet meer links of rechts kijken, dat is één, maar er is nog een twéé:
hoods zijn eigenlijk handen. Eerlijk waar. Een capuchon op je hoofd voelt als een aai. Iemand legt een holle hand over je koppie.
En dus is het allemaal Freud. Voila, daar zijn we. Een capuchon is eigenlijk onze moeder.
Inzicht van de dag - mochten jullie straks op straat (het is mooi weer, ga uit!) capuchonners zien, besef het dan: daar lopen moederskindjes.
PS1:
Soms wordt de hood gediscrimineerd. Bijvoorbeeld: waarom wordt Roodkapje vrijwel nooit afgebeeld met haar wérkelijke rode kledingstuk - haar rode capuchon?
PS2:
De tekening is van www.romain-art.de
21 opmerkingen:
Broeken onverschillig?! Broeken zijn helemaal niet onverschillig, broeken zijn mijn vrienden. Sommige broeken tenminste, leuke broeken. Want je hebt broeken en broeken. Capuchons zijn misschien identiek in hun uitvoering van hun jofele taak, maar de broek maakt onderscheid, broeken maken de man, én op een minder opdringerige manier dan een t-shirt, dat kunnen hele arrogante kledingstukken zijn, als ze rare opdrukken hebben bijvoorbeeld. Die gaan dan tussen de mensen in staan. Broeken zijn teamplayers. De achterhoede. Supporting acts.
Voorbeeld. Ik heb één broek die een uitzonderlijk goede vriend is. Ik had hem pas aan naar een feestje en aan het eind van de avond, bij het weggaan, zei iemand plots: jij had de leukste broek van het feestje.
Alexander, dank dat je de broek verdedigt.
Er is niets fijners dan een goedzittende broek. Ooit heb ik met tranen afscheid genomen van een tot op de draad versleten exemplaar. Alles staat zoveel mooier met een goede broek eronder.
Ik pleit voor een Oscar voor beste bijrol!
Overigens, minstens zo prettig als een broek die lekker zit, is het uitzicht op een goedzittende broek.
Daar kan ik toch zo wel een paar fijne filmvoorbeelden bij bedenken.
Oké, oké, broeken kunnen ook hartelijke vrienden zijn. Ik had ooit een zilvergrijze die mij pas verliet nadat hij op twee knieën was gescheurd. Hij huilde. Ik huilde ook.
Maar dat zijn dan toch Sommige Broeken. Andere Broeken zijn dan weer naarlingen. Terwijl de capuchon by all means een held is, in zijn diepste wezen. Immer.
Erg genoten van deze ode aan de capuchon.
Ik beloof daarom nooit meer wrevelig te zijn t.a.v. van hem.
Want ik moet bekennen dat ik dat soms wel was.
Met name als je de trui + capuchon had gewassen.
Dan dacht ik na een paar dagen, ha, ik kan hem weer aan.
De spelbreker…capuchon nog nat.
Of soms zat hij zo wonderlijk onder je jas geproffeld dat je met een rare bochel over straat liep. Als de capuchon (eindelijk) ontbocheld was dan hadden, eenmaal thuisgekomen, takjes en andere natuurdingen meegelift in je hood. (eigenlijk wel geestig)
Ja, de capuchon is goed.
Broeken zijn ok, maar rokjes zijn ook heel prettig. Al hebben de heren daar (waarschijnlijk) geen mening over. Rokjes zijn als lentebriesjes aan je benen.
Ik heb best een mening over rokjes. Ik ben er dol op en ik juich vrouwen toe die rokjes dragen.
Capuchons doe ik nooit onder mijn jas. Ik leg ze altijd over de kraag van mijn jas heen, een beetje als de hermelijnkraag van een echte koningsmantel, maar dan niet van stukken hermelijn.
Ik heb óók een mening over rokjes. Dezelfde als Frank, maal drie.
En ik houd óók van capuchons, maar niet van capuchons aan een jas. Die zijn fijn wanneer het regent, maar niet altijd want sommige regensoorten moet je gewoon op je haar laten vallen.
In een jas met capuchon voel ik mij nogal sullig, maar in bijvoorbeeld een sweatshirt of trainingsjack met capuchon met daarover een spijkerjack juist niet, integendeel. En natuurlijk hoort een capuchon niet ergens onder, maar er overheen, - ook daarin heeft Frank gelijk. Maal drie.
Tuurlijk hoort een capuchon over de de jas!
Maar soms heeft een mens haast en dan is de capuchon er snel over heen krijgen een kunst.
Zeker als je je (lange) haar niet weer in de war wilt schoppen :-)
Uhhh misschien klink ik nu als een enorma fashionaddict. Maar alle kleding die ik draag moet bij voorbaat mijn vriend zijn. Broeken (op de een of andere manier zijn het bij mij altijd broeken) die niets 'doen' (dat houdt in of niets toevoegen of niet lekker zitten) worden dan ook niet gekocht. Rokjes en jurkjes zijn fantastisch. Maar je kledingliefde kan ook per moment veranderen. Nu ben ik helemaal in de overslagjurkjes al dan niet met een broek eronder.
Op kledinggebied heb ik wel een probleem en dat zijn t-shirts. Ik vind het zo moeilijk om een t-shirt te vinden/kopen dat een Marieke-shirt is. Dramatisch is dat. Een kast vol rokken en jurken, broeken, hempjes etc, en een mini-stapeltje t-shirts.
O, en een capuchon... dat doe ik niet. Staat mij niet. Loop ik toch een beetje er zo bij van... kijk mij eens sportief zijn... :) En bij Edward is het inderdaad een imagoding geworden! ;)
Jammaar nummer 1, Marieke:
ik wil helemaal niet dat het mijn imagobepalend ding is geworden. Ik vind mijn capuchon gewoon áárdig...
Jamaar nummer 2:
hoe kun je dan altijd in de winkel al bepalen of de kledingstukken je vrienden zullen zijn? Dat kan toch later pas blijken? Of is het bij jou altijd vriendschap op het eerste gezicht?
Tsja, ik word er nogal eens van beticht dat ik behoorlijk zwart-wit ben. Ik vind iets of iemand leuk... of niet. Weinig grijs gebied. En dat is dus ook bij kleding zo. Alhoewel de liefde voor bepaalde kledingstukken (en mensen) verder verdiept bij het verstrijken van de tijd.
Enne, ik vind jouw capuchon ook aardig. Hij past je wel! :)
Jammar nummer drie:
ik vind het helemaal niet zwartwit van je, ik vind het gewoon knáp! Ik heb me al zo vaak dommig vergist bij het kopen van een kledingstuk.
Waarschijnlijk heb jij er a) meer kijk op, b) weet je beter wat je goed staat c) ben je gewoon veel slimmer in general sowieso und noch ein paar andre deutsche wörter!
He, wat ben jij toch altijd aardig, Edward. Ik zie dat zwart-wit denken van mij juist als een van mijn slechtste eigenschappen. Alhoewel het qua winkelen wel heel handig is... Maar ik vind het ook altijd zo raar dat mensen zo staan te twijfelen. Je trekt iets aan, je denkt: 'JA!'. Dan is het dus goed. Of je denkt: 'NEE!' Dan dus niet doen. En als je denkt: 'HM' (al dan niet twijfelend), dan is het niet goed genoeg. Het is zo simpel!
Ik hoor het je zeggen, 'het is zo simpel'.
En dat is het ook, of zou het moeten zijn.
Maar als ik in de winkel sta haat ik maar één ding: in de winkel staan.
En dus wil ik er zo snel mogelijk weer weg. Ik koop inderdaad ook alleen maar kleding waarbij ik JA denk, maar vervolgens wil ik niet gaan passen in zo'n schuifgordijnhokje.
En dan blijkt het betreffende kledingstuk thuis nog weleens rottige karaktertrekken te hebben.
Die schuifgordijnhokjes zijn vréselijk. Vooral als de spiegel erbuiten hangt. Niet doen!
Gewoon op het zicht een paar dingen meenemen in een winkel waar je met bon je geld terug kunt krijgen. En lekker thuis passen, dan kun je meteen kijken of iets bij je andere kleding staat/kleurt en tenminste zonder ongewenste nieuwsgierige blikken, met je eigen muziek (ook niet onbelangrijk) op de achtergrond (overigens ook het gemak van postorderkleding).
En als je tòch in de winkel zelf wilt passen, kies dan een rustig doordeweeks moment. En neem Marieke mee!
Kijk, Marieke meenemen, dat is een héél goed advies.
Maar iets meenemen om later weer te ruilen is voor mijn persoonlijkheidsstructuur niet geschikt. Ik begin al voor de winkeldrempel weg te smelten. Zodra ik voor die kassa sta word ik vlo. En de winkelbediendes Stalin.
Mmmmm, ja, dat had ik van het luchthaven-taxi-voorpiepverhaal kunnen weten natuurlijk. Volgens mij zou Marieke dat ook heel kordaat aanpakken. Mocht zij niet beschikbaar zijn, dan wil ik je ook best helpen. Dat bekende vlo-gevoel ben ik gelukkig na mijn dertigste kwijt geraakt. Niet in alle situaties, maar toch.
Oja, bij postorder is het geen probleem. Gewoon netjes terugsturen. Het opnieuw verpakken is wel wat gepruts, maar je moet er wat voor over hebben dat je de kassière niet in de ogen hoeft te kijken.
'Kordaat' is (one of my) middle name(s)! :)
En ik wil best mee, kosteloos. Ik ben wel heel duidelijk, hoor, dus zeg ook gewoon: 'Nee, staat je niet! Uit!' En ga dat niet allemaal inpakken in vleiende zinnen.
En Edward, ik heb het juist altijd andersom, als die winkeldames/-heren tirannieke trekjes gaan vertonen, dan word ik Stalin in het kwadraat. Overigens kunnen ze het ook zo bont maken, dat ik het weiger nog iets te kopen, ook al roept het kledingstuk nog zo hard JA. Voorbeeld? Ik paste ooit in een winkel een hele leuke broek. Een andere vrouw stond zo eens te kijken en toen zei de winkeldame tegen die andere vrouw: 'Leuke broek he? Staat u vast nog beter, want u hebt niet van die brede heupen...' PARDON??? Oké die winkeljuffrouw was zelf maatje stopnaald, maar dan nog!
Néé! Die winkel zou ik meteen boycotten. Nooit meer komen. En iedereen afraden. (waar was het?) Belachelijk, die opmerking van die stopnaald. Stopnaald-hersens.
Het was natuurlijk vooral verkooptechnisch heel stom... Het was trouwens in Den Bosch. Nooit meer iets gekocht in die winkel. Uit principe. En dat is natuurlijk ook wel weer een beetje stom en kinderachtig.
lol een capuchon kan ook handig zijn om er aan te trekken ik werd vroeger lichtjes aan mijn capuchon getrokken en sinds dien ben ik verzot op een trui met capuchon sinds mijn 6de is dat al ook doe ik er soms rare dingen er mee zoals soms mijn eigen aan de kapstok hangen of aan een haakje dit klinkt meschien dom maar het is zo wie aan mijn capuchon trekt
soms draag ik een t-shirt met capuchon +dan nog een trui met capuchon en dat dit nog niet goed is als het regent een jas met capuchon ik ben er verzot op ik weet het wat moet ik met me probleem doen bedankt
Een reactie posten