Er stonden stoeltjes op een rij. Op de Nieuwmarkt. Ik was er voor iets van werk. Ajax zou langskomen om de officiële elftalfoto's te maken. De levensgrote Ajaxmascotte Lucky (een leeuw) ging alvast met kinderen en verstokte Ajaxfans op de foto. Maar waren ze daar al? O, daar waren ze al. De Ajaxbus draaide rond de Waag. Ten Cate stapte uit, Heitinga, Maduro, Huntelaar en alle anderen. Ik keek ernaar en schreef dingetjes op, bijvoorbeeld over de stand-in die ze voor Edgar Davids hadden georganiseerd. Die kon niet komen, want hij had zijn scheenbeen gebroken.
En opeens begon iemand naast me te praten. 'Hey, dit is dope. Het is een kutdag vandaag, het gaat niet goed met me, maar dit is dope.'
Ik keek opzij. Een jongen van, denk ik, een jaar of twintig. Prachtige nu-kleren en een schel flashende zonnebril.
'Ja man,' zei hij, 'dit is tenminste positief.'
'O,' zei ik, 'gaat het niet zo goed met je dan?'
'Wat wil je,' zei hij, 'ik kom uit de Bijlmer. Heb een klotejaar gehad. Maar ik kom erbovenop, weet je. Ik bouw aan de toekomst.'
'Wat is er dan gebeurd?'
'Teveel, man. Maar ik ben dus eigenlijk geen voetbalfan. Ik herken deze gasten wel, hoor. Maar ik ben dus meer American Football.'
'Goed zeg. Ging je dan weleens naar de Admirals kijken, in de ArenA?'
'Kijken? Ik kijk niet naar American Football. Ik speel het.'
'Wow! Wat goed!'
'Ja, nou niet meer.'
'Hoezo?'
'Ben geschorst man. Voor een jaar.'
'O? Wat gebeurde er dan?'
'Heeft allemaal met vriendschap te maken, weet je. Het was in de laatste wedstrijd van het seizoen. De stand was 23-23. Zij waren onze vijand. Wij maken 25-23, we hebben nog tien minuten om te spelen. Die gasten leip, joh. Goed, we gaan weer verder. Zegt iemand iets. Er wordt wat geduwd, getrokken, je kent dat. Ik denk nog: hey mannen, we gaan fluitend verder. Maar dan gebeurt er iets en het gaat om vriendschap, man. Je laat je vrienden niet zitten.'
De jongen keek veelbetekenend naar de Ajacieden die nu tussen de foto's van het uit- en het thuisshirt door even naar binnen gingen om zich om te kleden.
'Komen ze nog terug?'
'Jahoor,' zei ik. 'Ze wisselen van shirt.'
'Oké. Wie is die gast daar links?'
'Dat is Rommedahl.'
'Is die nieuw?'
'Die is nieuw.'
'Ah. Maar hé, ik pak de dingen positief op hè. Ik neem mijn leven in allebei mijn eigen handen. Ik ben hulpverlener aan het worden, ik wil iets doen voor die jonge gastjes uit de buurt. Dat ze weten wat de wereld met ze kan doen.'
'Wat goed van je.'
'En ik ben schrijver schuine streep dichter.'
'Wat?'
'Schrijver schuine streep dichter. Niet hiphop dus, maar ik doe het met papier.'
'Wow.'
'Ik ga jou een gedicht zeggen. Luister.'
En toen volgde een lang gedicht. In mijn oor. Terwijl Ajax weer naar buiten kwam en Sneijder geintjes maakte met Maduro en met Jaap Stam. Ik kan het gedicht hier niet reproduceren, maar het eindigde met de zin:
'En nu is de vraag: ga ik stroomafwaarts of de berg op vandaag.'
Na het gedicht ging - goed getimed - zijn gsm. 'Momentje'
De schrijver schuine streep dichter drukte op het groene knopje van zijn telefoon, liep naar achter om beter te kunnen spreken en kwam niet meer terug.
'Mooi!' riep de Ajaxvoorlichtster. 'Afbreken!'
6 opmerkingen:
Geweldig, zo'n schrijver schuine streep dichter die tegen de wilde watervallen in de levensrijstebrijberg op klautert. En soms ook wel met de stroom meedrijft, maar vooral geen zwervend wrakhout wordt.
Off Topic en Toch Ook Niet:
Edward ik vind jouw woorden over Paul Biegel in Literatuur Zonder Leeftijd zo mooi en inspirerend!
Prachtige types! Passen goed in dat speciale bewaarplekje in je hoofd waar je inspiratie uitput zodra je een nieuw karakter moet laten herrijzen op het papier.
Weet je wat het leuke aan jou is? Dat je dit soort gesprekken niet uit de weg gaat. Dat je ueberhaupt naar die Ajax shoot gaat kijken en dat je je dan niet afsluit. En ten slotte: dat je het daarna ook zo weet op te schrijven. Ik zit hier geen potje te slijmen ja? Want als het niks is, nou, je kent me, rucksichtslos ben ik dan.
Teuntje! Biegel is nooit off topic. Kán niet off topic zijn.
Ik vind Biegel, samen met Guus Kuijer, de grootste grootheid in de kinderliteratuur. Uiteraard is ook Annie MG Schmidt zo groot, maar persoonlijk hou ik net iets meer van Kuijer dus en Biegel.
Ik ben heel erg blij dat Lemniscaat/Holland Biegels boeken weer gaat uitgeven en levend houdt. Dat is belangrijk. Voor Nederland!
ga ik stroomafwaarts of de berg op vandaag, ja, dat is een goeie vraag die ik/jij/wie niet? ons iedere dag weer opnieuw zouden kunnen stellen.
ik sluit me aan bij de fans van dit stukje hier; kan wel denken: ach kwam ik ook maar zulke types tegen, maar ja, waarschijnlijk zou ik me al hebben afgewend voordat de eerste replieken waren uitgesproken.
Een reactie posten