Scriptieschrijver in training met illustraties (door Frank en Jeska)

Vorige week plaatste ik hier een stukje over mijn wandeling door Utrecht. Vandaag plaats ik het weer. Maar nu met de tekeningen die Jeska erbij heeft gemaakt!

-


Het raam staat open, de bui is voorbij. Nina Simone is op de radio en achter me bromt de oven een hartige taart gaar. Als je het zo zegt klinkt het prima, maar vanochtend moest ik weg. Ik moest teksten lezen, aantekeningen maken en heel serieus aan het werk.

Achter me staat een koelkast met lekkere dingen. Er zijn films op internet en fijne cd’s om te luisteren. Huisgenoten met wie je kan kaarten en koffiedrinken. Er is een groot raam vlak naast het beeldscherm om uit te staren. Er zat niks anders op, ik moest weg, dan maar de stad in, op zoek naar een rustige plek, zonder afleiding. Misschien kon ik mijn teksten lezen en bestuderen bij een kop koffie in een stil café.


De treinspotter zat er weer. Hij is vrij nieuw, maar zo ziet hij er niet uit. Hij is gerimpeld en grijs en staart voortdurend omhoog. Sinds een paar weken zit hij daar regelmatig op zijn scootmobiel naar de treinen te kijken die over het viaduct rijden. Als ze langsdenderen lacht hij en merkt niet hoe het verkeer maar met moeite om hem heen kan. Niemand die er wat van zegt. Het was tenslotte mooi weer en hij genoot.

-

Het schijnt één van de zeven schoonheden te zijn: de combinatie van donker haar en lichte ogen. Voor me in de rij bij de HEMA. Donkerbruine krullen met felhellichtblauwe ogen. En steeds maar niet omkijken.


Welk café? Welk café? Overal muziek, gesprekken, geen ruimte, enorme prijzen. Ik ben in de binnentuin naast de Domkerk gaan zitten. Om me heen verspreid liggen een vers kladblok, waterfles, vulpotlood, opschrijfboekje en systeemkaartjes. Klaar voor de aanval.


De laatste Engelse turnsters in rode trainingspakken verdwijnen net. Het is heel rustig nu.

Er dendert een schoolklas binnen. Minstens vijftien kinderen met één onderwijzeres die er goed de wind onder heeft. Ze bestormen de fontein.
‘Zit er water in?’
‘Zit er geld in?’
‘Tien euro als je erin springt.’
‘Heb je toch niet.’
‘Je moet een bommetje maken.’
Ze maken hun handen nat onder de waterstralen.






Tekst gelezen.
Goede aantekeningen gemaakt.
Nuttige ontdekking gedaan, waar nog een woordkooitje voor moet komen.,
Ik mag koffie nu.
En het kruiswoordraadsel uit de krant.
Maar waar?



Het terras bij de Zaak zit vol. Uit hun ooghoeken kijken ze naar de trouwerij bij het stadhuis. Opgedirkte mensen in pakken. Lachen. Foto’s. Chique auto. Een paar mensen achteraf die vast mopperen. Zo kijken ze. Mopperig. Over het weer of de hapjes of de reistijd of die lapzwans van een bruidegom.
Doorfietsen maar.




Hofman is te dicht bij school en het is toch vakantie, al is het dan werkvakantie.
Langs de Schouwburg, Nachtegaalstraat.
Op de Maliebaan wordt de Piekenkermis opgebouwd.
Burgemeester Reigerstraat.
Wilhelminapark.

-

Langs het pad kun je door de ramen kijken van restaurant Wilheminapark. Je ziet kop en schouders van de koks maar niet wat ze maken. De ramen zijn te klein.
Dat is een grote schande.

Op het grasveld oefenen vier meisjes op een rijtje hun jumppasjes. Die kunnen ze bijna gelijk.

Er loopt een nette meneer. Een ’t Gooi-meneer met ruitjesoverhemd en hypermoderne telefoon die uit zichzelf achter zijn oor blijft zitten, net of het een uit de kluiten gewassen zwart gehoorapparaat is. De meneer wordt over het pad heen en weer gesleurd door twee grote honden. Hij draagt een pastic zakje met drol erin.



Het drupt zachtjes op de krant, maar het zet niet door.
De oplossing van het raadel is viaduct.
Naar huis.
Tijd voor koffie.

-

Net binnen en het regent.
De treinspotter is vast al naar binnen gegaan.
Eerst maar eens wat eten maken.
Stukje schrijven.

Kopje koffie na het eten.
Decafé.









Alle tekeningen zijn gemaakt door Jeska Verstegen.