De beschermende handen om het kuikentje (Door Ludo)

Het is al even geleden dat Edward hier een statement van jewelste neerzette met zijn post over ‘het kleine gehandicapte kuikentje’. Waarbij dat kuikentje symbool stond voor de samenleving zoals die nu is.
Ik kon toen niet reageren, omdat ik de woorden nog niet had. Nog steeds niet, maar ik ga hier op mijn manier op verder. Waarom? Omdat het onderwerp mij intrigeert en omdat ik denk dat er allerlei bewegingen zijn die wij, hoog opgeleide, overwegend links denkende mensen, niet zien en, misschien wel, niet willen zien.

Geert Wilders en Ehsam Jami doen, als politici, uitspraken die door een groot deel van de Nederlandse bevolking gewaardeerd worden. En als je allerlei opiniepeilingen mag geloven, dan is er een groter deel van de bevolking het zéér met ze eens dan het deel van de bevolking dat het zéér met ze oneens is. Daartussen zit een groot grijs electoraal gebied.

Een nog groter deel van de bevolking voelt zich niet thuis bij de traditionele politieke partijen. De hedendaagse samenleving wil (en kan?) niet begrijpen dat regeringsverantwoordelijkheid leidt tot compromissen. Men heeft tenslotte gestemd voor een partij en men houdt die partij aan gedane uitspraken.

Als er niets verandert bestaan de PVDA, de VVD en D’66 (nog geen tien jaar geleden coalitiepartners) over 5 jaar niet meer. En ik denk dat dat terecht is, want de huidige samenleving eist van politieke partijen dat men de kiezer serieus neemt. Een mechanisme dat bij geen van deze partijen in essentie aanwezig is.

Sterker nog. Deze drie partijen zijn op zijn minst even populistisch als Geert Wilders, maar gooien het in een politiek correct sausje, waar de hedendaagse kiezer van walgt. Liever dan Geert Wilders die in elk geval ‘eerlijk is’. Dit staat tussen aanhalingstekens, omdat Geert Wilders nog nooit heeft (kunnen) laten zien, dat zijn visie op de Nederlandse samenleving werkbaar is. En hij nog nooit verantwoordelijkheid heeft gedragen in een kabinet. De bondscoach aan de zijlijn heeft al snel gelijk. Toch neem ik hem bloedserieus, omdat hij wel tot de kern komt van ons kuikentje. Ons gehandicapte kuikentje is namelijk niet gehandicapt, maar oneerlijk. En dat is al bijna tien jaar lang de essentie van de boodschap die de kiezer de politieke partijen meegeeft. Als ons kuikentje al een handicap heeft dan is ze ziende blind en horende doof.

Drie voorbeelden van hoe het niet moet.
Thom de Graaf, onze minister van de gekozen burgemeester. Het uithangbord van het kroonjuweel van zijn partij, treedt af, omdat het kroonjuweel niet gerealiseerd wordt. Maar vervolgens wordt hij een benoemde burgemeester in Nijmegen. Dit is niet uit te leggen aan de kiezer. Alle nuances ten spijt moet je dan keihard constateren dat Thom de Graaf een onbetrouwbare klootzak is als politicus.

Tweede voorbeeld: Rita Verdonk houdt zich niet aan gemaakte afspraken binnen de VVD. Royeren en zetelverlies op de koop toenemen is geen optie. Er worden noodscenario’s uit de kast getrokken, iedere VVD prominent mag zijn zegje doen om maar te voorkomen dat Rita in, notabene, opiniepeilingen zetels afsnoept van de VVD. De geschiedenis leert dat mensen na een belangrijke politieke keuze in eerste instantie populistisch reageren en vervolgens pas gaan nadenken. Als populisme in een partij regeert, ook dat leert de geschiedenis, dan wordt dat altijd door de kiezer afgeschaft.

En dan ten derde. De PVDA heeft zichzelf vandaag opgeheven. 63% van de bevolking is tegen de Europese grondwet. Maar die grondwet moet er gewoon komen. Dat heeft men allang bepaald. De PVDA was voor een tweede referendum, maar heeft zich, regeringsdruk, laten overhalen om dit standpunt te laten varen. Helemaal niks mis mee, maar wees dan eerlijk en ga niet lopen roepen dat het hier ‘maar’ om een verdrag gaat in plaats van een grondwet. Dat pikt de Nederlandse samenleving niet meer. Een “sorry, dit krijgen wij in dit kabinet niet voor elkaar” is voor veel mensen genoeg.

Er is een probleem. En ik denk dat het probleem zit in allerlei strategische adviseurs bij de gevestigde partijen, die alle negatieve berichten, kost wat kost, willen ‘downplayen’. Het volk is tenslotte dom. Voeg daarbij een, diep geworteld, politiek correct denken en de chaos is compleet. Eerlijkheid is het sleutelwoord. En een beschermende leider niet.
Eerlijke handen om het kwetsbare, maar zeker niet gehandicapte, kuikentje.

De nieuwe partij voor nuance, redelijkheid en eerlijkheid zal een groot deel van de kiezers trekken. Maar voordat die partij ontstaat zal er eerst vertrouwen moet zijn bij een groot deel van de bevolking dat deze partij in eerste instantie ‘eerlijk’ is. En juist dat is het probleem van de huidige maatschappelijk politieke context.

En dat betekent dat je met name de problemen daadwerkelijk erkent. Er zijn namelijk kutmarokkanen, extremistische islamieten, racistische provincialen, aidsverspreidende homo’s en er zijn milieuterroristen. Pak ze aan, maar generaliseer niet en heb vertrouwen in het zuiverend karakter (dubieuze term) van onze samenleving. We zijn niet dom. Maar hebben gewoon een enorme hekel aan oneerlijkheid.