Het laatste verhaal van Miguel Torres da Silva
Waar gaat die vrolijke trein naartoe?
De trein naar Pavlovsk en Oostvoorne,
terug naar Oegstgeest.
De kloof,
de brug,
het land dat voor ons ligt, het land achter ons.
Geheimen van het wilde woud,
bruiloft aan zee,
het naakte leven.
Vertraging,
op weg naar het schavot.
9 opmerkingen:
Ik vind je een knappe en gedreven stapelaar, FRank.
Ze zijn alledrie goed, Frank, en deze is de goedste!
Ze zijn inderdaad prachtig!
En ik zie dat je ook een groot Kundera fan bent, hoera.
Hulde. Ook voor Ingrid. Omdat jullie ver gaan voor de stapeldichtkunst. Letterlijk. Want er zitten zoveel bibliotheekboeken tussen dat dat geen toeval kan zijn. Alles voor een zo goedst mogelijk gedicht. En dat is gelukt.
Frank, dit is een uberstapelgedicht. Echt heel goed. De goedste dus.
Dank, dank, dank.
Alle biebboeken zijn afgeschreven biebboeken, Jan Paul, de meeste heb ik al jaren.
Kundera leent zich ook erg voor stapelgedichten. Natuurlijk schrijft hij ook erg mooi, maar met zijn titels is het dankbaar werken.
Inmiddels zit ik op school, maar ik ga even kijken of ik een filmpje kan maken, Bibi. Heb zoiets nog nooit eerder gedaan, dus dat is wel eens leuk.
Het is ver-sla-vend, echt. Frank, ik mail je er nog één vandaag. Als je wilt, mag je hem plaatsen.
Een filmpje zou geweldig zijn, als dat lukt. Daar haal je misschien wel de krant mee! (zonder gein, want de stapelgedichtensite haalde ook al meerdere malen de krant)
Helaas liggen alle Nederlandse Kundera's bij mijn ouders (ik heb de Engelse / Franse versies), behalve één. Binnenkort dus elders stapelen!
Jan Paul, dank, maar die biebboeken zijn toeval: ik had die net in huis gehaald. En beet me in de buik omdat ik Zeepost en Waterstudies al had teruggebracht. Maarja, in de beperking... (ik heb dus nog veel te leren, maar mijn enthousiasme wint meestal)
Dat filmpje heb ik geprobeerd maar met de webcam bleef het erg onhandig en onscherp. Het voegde erg weinig toe.
Jammer.
Een reactie posten