Internetverwachtingen (door Frank)

Vandaag een stukje waar ik nog niet helemaal over uit ben. Ik weet niet of iets steekhoudends aan het bedenken ben of dat ik zomaar wat afdwaal met mijn gedachten. Denk even met me mee.

Afgelopen zaterdag was ik bij een voorstelling van cabaretier Javier Guzman. Ik vond het wel aardig, zeker niet fantastisch. Het kwam telkens neer op dezelfde paar trucjes en volgens mij had hij ook niet z'n beste voorstelling die avond. Een paar keer spoorde hij het publiek aan als er niet om zijn grappen werd gelachen. Ik merkte steeds dat ik er meer van had verwacht.
Maar waarom?

Ik kende hem wel. Op internet had ik filmpjes gezien en ik wist wel wat voor stijl hij heeft. Daar lag ik ook niet dubbel van, maar ik had er wel meer plezier aan. Omdat het maar even een filmpje tussendoor was? Waar ik geen geld voor had betaald en niet voor naar de schouwburg was gekomen?
Vast wel.

Maar op internet worden meestal geen lange fragmenten geplaatst. Dat mag niet of het neemt teveel ruimte in. Dus wat er staat zijn hoogtepunten. Als je iets van die cabaretier wil laten zien, dan toch in elk geval deze dingen.
Als kijker wordt mijn beeld dus bepaald door de hoogtepunten, door de meest spectaculaire momenten. Hoe daar naartoe wordt gewerkt krijg ik niet te zien en mijn enige aanwijzingen vind ik in de stukken die ik wel zie. De gaten vul ik dus in met stukken die ik niet zie, maar die vast even spectaculair zijn als wat ik wel gezien heb. De hele show moet één groot fantastisch hoogtepunt zijn, een doorlopende lachstuipextase.

Een filmpje wordt ook niet zomaar op internet geplaatst. Het moet wel interessant zijn.
Ik weet wel dat dat niet, of niet meer, waar is, mijn verstand weet dat wel, maar iets anders gelooft er nog heilig in. Dat andere stukje gaat er nog vanuit dat mensen niet de moeite nemen om willekeurige dingen te plaatsen op internet, of dingen die voor andere mensen dan de uploader niet interessant zijn. Dat stukje gelooft in een internetredactie.
Maar in de theaterzaal denkt dat stukje anders. Dan denkt het: 'Dus jij bent interessant? Bewijs dat maar eens'. Het is geen aardig stukje. Waar het zich op internet laat inpalmen, legt het alles daarbuiten een andere norm op. 'Jij moet even leuk zijn als in mijn verwachtingen.'
Of die verwachtingen redelijk zijn speelt dan niet mee.

Misschien heb ik gewoon een slechte voorstelling gezien van de verkeerde cabaretier. Maar stel nou dat ik me van tevoren heb volgestopt met teveel hoogtepunten? En dat dat niet alleen voor die avond geldt?

J. vertelde me gisteren dat hij bij een dartavond was geweest. Helemaal echt, live in de zaal. Omdat het bord zo klein was, waren er grote videoschermen opgehangen. Daarop werd de live-uitzending van SBS6 vertoond, van diezelfde dartavond. (Ik vraag me nu ineens af of het geluid ook aanstond. Zouden de darters te horen krijgen wat de SBS6-commentatoren van hun wedstrijd zeiden?)

Een ander voorbeeld. Het wereldkampioenschap rugby is bezig en we kijken dat regelmatig in het clubhuis op het grote scherm. Ben ik dat ook aan het idealiseren? Zou ik het niet bijzonder vinden als ik er in het stadion bij was?
Daar zou ik niet blij mee zijn. Ik vind het geen fijne gedachte.

Gelukkig weet ik dat het bij het rugby niet waar is. Op trip in Parijs hebben we een interland gekeken, in het stadion. Die hele wijk stond op zijn kop. Iedereen droeg het rood van Wales of het blauw van Frankrijk. Overal waren vlaggen, plastic narcissen, beschilderde mensen. In alle cafés werd bier geschonken in plastic glazen en dronken mensen legden aan supporters van het andere team uit waarom hun team zou winnen. Het was één grote, gezellige bende.
Eenmaal binnen merkte ik dat je, ook al zaten we vrij hoog, goed overzicht had. Je kon veel zien en had zelfs meer overzicht dan thuis op de tv. Het enige wat je miste waren de close-ups, van tackles en gezichten op belangrijke momenten.
Maar daarvoor waren er de grote schermen. Ik heb er ook alleen voor de close-ups naar gekeken.

Frankrijk kwam voor te staan. De Fransen scandeerden 'Allez les bleus'. De rust was afgelopen en terwijl ik nog in de wc-rij stond (bij rugby is er juist bij de mannen-wc een lange rij) scoorde Wales twee keer. Wales stond voor. Bij de derde try van Wales scandeerde ik zachtjes tegen de Fransman naast me 'Allez les rouges'. Daar kon hij hartelijk om lachen.
Wales won de wedstrijd en dat werd uitgebreid gevierd in alle cafés met nog meer plastic glazen. Het is me geen moment tegengevallen.

Al met al weet ik nu nog niet of ik uit het internet onredelijke verwachtingen haal. En ook niet of dat zou komen omdat ik er alleen hoogtepunten tegenkom, of omdat het aanbod er zo willekeurig is. Wat denken jullie?

(Ik zou ook nog een heel leuke grap maken over verwachtingen die je van internet haalt. Net alsof je ze kan downloaden. Het moest een heel goede woordspeling worden. Maar die is helemaal niet in dit stukje terechtgekomen. Bij deze dan.)