Wat is Klein Geluk? Klein Geluk is een brij van gelei om ons heen. Echtwaar, wisten jullie dat niet of wel?Ja, en over onze eigen dagelijkste gestalte dragen we een onmerkbaar beweegbaar wetsuit waardoor die geluksgelei niet de hele tijd op onze kop valt. We zouden het anders maar gewoon gaan vinden. Sterker nog, we zouden er knettergek van worden: 24 uur geluk, pfoei, vermoeiend.
Maar: dat onmerkbaar beweegbaar wetsuit van ons heeft allerlei kieren. Allerlei gleuven. En door die kieren en spleten en gleuven bubbelt de geluksgelei. Af en toe. En daarom zijn we soms zo onverwacht-plotseling Klein Gelukkig.
Even voor de goede orde, voorzitter: het gaat hier niet om het Grote Geluk dat andere mensen (geliefden, vrienden) je bezorgen. Het gaat om de vlagen, om de snelle shots, om die uppers die je humeur in je hoofd van zijn luie gat doen komen.
Ik heb zo eens wat van mijn KleinGeluks-ervaringen verzameld - voeg er gerust die van jullie aan toe...
* De eerste stappen 's ochtendsvroeg, buiten, in optrekkend donker
* Binnenkomen in mijn huis en de planken vloer ruiken
* Bij een film zitten en naar voren schuiven op je stoel terwijl je mond openvalt
* De eerste twee dropjes uit een zak met dropjes
* Knerpen in nieuwe sneeuw
* Een pain-de-boulogne-boterham met een dikke laag Oude Amsterdammer
* Moe zijn en dan het moment dat je je frisse dekbed over je heen slaat en je hoofd in je kussen legt
* Liedjes, tijdens welke je op twee minuut dertig op wilt staan en wilt gaan juichen
* Bij een voetbalwedstrijd een onverwacht doelpunt aan zien komen
* Merels vlakbij, tjutend en twierlend
* Bij de haven in de buurt komen en opeens de rivier ruiken
* Op het terras van een zwoel-winderig strandcafé zitten, en het is toch al oktober
* Namiddag-strijklicht over een weiland
* Namiddag-strijklicht over de gracht
* Bijna tegen iemand op lopen, maar net niet, en dan tweezijdig tegen elkaar giechelen
* Flessen in de glasbak gooien
* Op de lange rubberen rolbaan staan (die op Schiphol bijvoorbeeld)
* Wegzweven in de zweefbaan en je slippers vallen uit, en dan de wind tegen je voetzolen
* Je twintigste baantje trekken in het zwembad en vergeten dat je aan het zwemmen bent
* Koffie drinken uit een thermosflesbekertje, in de kou, buiten, wanten aan en dan de koffiedamp tegen je neus
* Voor een aquarium zitten: neontetra's of fantoomzalmpjes in groepjes zien zwenken
Een onvolledig lijstje, ik beken het. Maar dat jullie het maar weten, dus:
óm ons is gelei, gelei van geluk, en onze levenswetsuits zijn mooi niet waterdicht.
22 opmerkingen:
Een mooi Canna-stukje lezen, over Klein Geluk, waardoor mijn wetsuit in flarden hangt.
Ik zal die van mij beperken tot bier. Een grote gelukverschaffer.
Een biertje om één uur ´s middags.
Een biertje in de namiddag in een café, terwijl de regen tegen de ramen slaat.
Een biertje op een alp in de winter.
Een halve liter kriek op een Belgisch plein op een warme dag.
Het eerste biertje in een restaurant als aperitief.
Een biertje op een onverwacht moment.
En zo zijn er nog veel, veel meer.
Met vliegvelden heb ik ook zoiets. Vooral op de heenreis, maar ook op de terugreis.
Inchecken, bagage afgeven, wachten, Stiekem een beetje teruglopen op de horizontale lopende band, tax free shops voorbij lopen, plannen maken voor de vólgende reis, mensen kijken: allemaal geluksmomenten.
En leuke post krijgen;
Iets heel hard laten vallen en dan ontdekken dat het wonder boven wonder niet stuk is;
De geur van versgemalen koffiebonen (en ik drink niet eens koffie);
Croissants op een weekendochtend;
Mooie woikenluchten;
Mooie wolkenluchten aan zee;
Late namiddagzon in de hefst die alles rood kleurt;
Opkomende rode maan, in de schemering, een paar dagen voordat het volle maan is;
Zandkastelen;
Mijn kat die een eskimokusje geeft;
Mijn kat op schoot, ronkend, kop tegen mijn buik;
Merken dat een yoga-oefening ineens wel lukt;
Een mooie zin lezen;
Een mooie zin schrijven;
Nieuwe schoenen;
De geur van herfst, ineens op een avond;
Mijn warme vest weer aan kunnen;
Het eerste lente-terrasje;
Een mooi nieuw muziekje ontdekken;
Ontdekken dat Hill Street Blues voor de tigste keer wordt herhaald (en dan kijken)
Heel harde kletterbuien en weten dat je er niet uit hoeft;
Kaarsjes aan;
Een grote warme kop thee;
De geur van bergamot;
Zomeravond, licht briesje, op de fiets;
De geur van bloeiende jasmijn;
's Avonds laat naar huis rijden in je eentje in de auto en meezingen met Stars fell on Alabama van Ella & Louis (en als het dan lukt beiden te imiteren)
Een beginnetje:
* Een dik boek uitlezen en dichtslaan
* Plotseling mail krijgen van een leuk iemand die je al heel lang niet hebt gesproken
* Klaar zijn met winkelen
* Klaar zijn met winkelen én een nieuwe jas hebben
* De trein binnenspringen vlák voor de deuren dicht gaan
* Mensen die naar je glimlachen als je de trein binnengesprongen bent vlák voor de deuren dicht gingen
* In een café of een winkel of een film ineens een leuk liedje horen dat je bijna was vergeten
Alexander, dzjie, dat zijn een paar vette geluksmomenten, dat van dat klaar zijn met winkelen en schoenen hebben, of een broek. En van die twee dan nog het liefst schoenen, en weten dat je dan een jaar niet meer hoeft.
En verder?
euh... ik ga denken, want veel staat er al, maar er moet meer zijn.
(@Bibi: Gisteren moest ik winkelen, want dringend nieuwe schoenen nodig. Dat duurde eerst uren, steeds waren ze te mwoah, maar toen gaf ik mezelf nog een kwartier en prompt vond ik zowel schoenen als een onverwachte nieuwe jas.)
Vallende sneeuw, van die mooie dikke vlokken, die blijven liggen
Bibi, hierbij ben je officieel tot "one of the boys" verklaard. Een JAAR NIET shoppen voor schoenen, en blij worden van het idee?
Door kleine jongetjes worden nageroepen "Hallo mevrouw met de rode laarsjes!" (gebeurde net vanmiddag, en het was niet pesterig bedoeld)
Iets terugvinden dat je al heel lang kwijt was of vergeten was dat je het had;
Op blote voeten door het zand in de branding
Ik ga mezelf herhalen, geloof ik. Maar het is zo fijn om aan al die geluksmomenten te denken!
Had Bibi niet ooit eens als gastblogger een stukje over geluk?
O, alleen nog deze, dan hou ik echt op:
Zwaluwen op een zomeravond boven een stille tuin;
Katten in vensterbanken (van wie dan ook);
Schemering, als nèt de lampen aangaan;
Thuiskomen in het donker, je verlichte huis zien en dan eerst even naar binnen kijken voor je de voordeur opent.
Met een nieuwe portie antidepressiva de apotheek uit lopen.
Hierboven stond stomme reclame, maar dat had je pas na een tijdje door, zonde van je leestijd, dus die heb ik weggemieterd, comment deleted, ik hoop Edward, dat je dat niet erg vindt.
Nou ik zou nog eens wat bedenken. En Ingrid, nee hoor, niet one of the boys, want al haat ik schoenen en broeken kopen, ik word zeer gelukkig van natte haren kammen buiten in de zon. One of the girls dus.
Van mijn eerste kopje eigengezette thee na een buitenlandse reis.
Van nieuwe bloemen in een vaas.
Van onverwacht zwemmen, kleren uit, kleren aan.
Van bosbessen plukken.
Van bramen plukken.
Van glimmende kastanjes rapen.
Van de geur van gesmolten boter.
Van zondagochtend niets.
Van sommige mensen.
Van koffie in de zon met sommige mensen.
Van alleen onderweg zijn.
Van thuiskomen na het hardlopen.
Van lachen.
Van veel lachen.
Van veel en vaak lachen.
Van lachen juist als het niet kan.
Van zwemmen in te koud water.
Van een vuurtje maken.
Van rijden in de nacht.
Van sneeuw.
Van de telefoon als die niet gaat.
Hehe, ik verdrink zowat.
Kastanjes, wow, ja, daar heb je even een mooie, Bibi... En het is bijna weer kastanjetijd!
Zo heette dat in elk geval toen ik nog een achtjarig jongetje was, het was ook een soort oorlogstijd, met verdragen over wie wáár eerlijkheidshalve kastanjes mocht rapen, omdat er anders buurjongens en schoolvriendjes waren die de hele buurt kastanjeleeg roofden.
De kastanjetijd overlapt trouwens met de mandarijnentijd. Een mandarijnschil eraf pellen, dat is ook Klein Geluk (ik vind het leuk dat Klein Geluk klein is, maar met hoofdletters). Moeten wel goede mandarijnen zijn, want dan is de schil zo sappig dat er een soort sapneveltje uit de brekende schil sproeit. En je handen ruiken er nog uren mandarijntjesfris naar.
Ja, kastanjes!
Bij ons in het dorp gingen ze die inderdaad rapen, maar beroemder (en verbodener) was het Noten Knuppelen. Het betrof hier walnoten, aan de Notendijk en andere lanen.
Als je die uit de bomen liet regenen door knuppels naar boven etgen de takken aan te smijten verried je jezelf: heel mooi was dat, want er kwam donkerbruin sap vanaf dat nog weken op je handen zat. Niet weg te schrobben.
De geur van de eerste mandarijn na de zomer, waarin je ook meteen pepernoten, donkere dagen en regen ruikt.
Een jongen die aan het eind van groep 8 huilt. Als je vraagt waarom: zegt hij: " Meester, met wie moet ik straks nou praten als het even niet goed gaat?"
Thuis komen in het huis van vrienden.
Het zachtjes knisperen van de blaadjes van een boek wat je voor het eerst open slaat.
Maar toch vooral: die jongen uit groep 8.
O ja, en vroeger als kind een nieuw schrift krijgen van de juf of meester.
Ja! Kastanjes! Die gaan zoeken bij Koudewater (psychiatrisch ziekenhuis bij ons in de buurt), dat was extra spannend, omdat die mensen die daar zaten toch wel een beetje raar waren, vonden wij dan.
O en de geur van Oil of Olaz-crème, dat smeert mijn oma altijd op haar gezicht, 's morgens en 's avonds. En als ik dan kwam logeren dan sliep ik bij haar in bed en dan rook het naar die crème. Altijd als ik die geur weer ruik, is dat een klein geluksmoment.
Er zijn er nog veel meer, maar helaas even geen tijd, ze allemaal te delen, alhier.
Marieke, ook mijn oma smeerde Oil of Olaz crème! Ook al hebben ze de geur sindsdien ietsje veranderd, gelukkig ruik je de 'oude' geur er nog steeds doorheen. Dank je voor het terughalen van dit kleine geluk.
Het ligt hier in huis al vol met geraapte kastanjes. Vanuit mijn werkkamer heb ik zicht op een prachtboom. Ik loop erlangs als ik naar de brievenbus ga, of een paar boodschappen doe. Die boom is mijn kleine-uitzicht-geluk.
Alleen: hoe houd je die kastanjes zo mooi bol en glanzend als pasgeraapt?
Een reactie posten