Gisteravond om 20 u 34 min en 52 sec (door Bibi)

Mijn vroegere dierenwinkel in Rotterdam had een papegaai. Als je daar binnenkwam zei hij: ‘Hallo! Halloooo!’ Het woord kraste door de zaak en klonk zo helder en vrolijk dat ik altijd heel hard ‘Hallo!’ terug riep. En dan zei ik er vaak ook nog bij: ‘Hoe gaat het nu met je?’
Gealarmeerd door de papegaai kwam de meneer van de winkel daarna tevoorschijn en begroette mij en dan kroop ik weer iets terug in mijn schulp en zei netjes: ‘Goedemiddag.’ De vrijheid en openheid die ik even daarvoor had gevoeld nam ik mooi weer mee naar binnen toe.
Heelheel zelden gebeurt er ook zoiets met mensen. Je geeft iemand een hand, je zegt je naam en in plaats van direct weer naar binnen te gaan blijf je gewoon zorgeloos buiten staan. Met je hele hebben en houen zal ik maar zeggen.

Gisteren gebeurde dat. Ik mocht mee met E. E. had een tekst geschreven voor de nieuwe cd van Gé Reinders. Ik heb weinig met koper, niets met Limburg, maar bij het nummer Bloasmuziek hou ik altijd mijn adem in. Dus ik wilde maar wat graag mee naar café de Smoeshaan waar het allemaal zou gaan gebeuren.
Gé zag E. en er volgde een omhelzing.
Ik kreeg een hand. Het was op dat moment 20 uur 34 min. 52 sec. Zulke momenten vergeet je niet. Natuurlijk liet ik die hand weer los, maar bij het loslaten bleef ik dus gewoon buiten staan. Ik dacht hé, het is hier helemaal niet koud. Gé was de papegaai. En omdat hij een ieders papegaai was, bleef iedereen in dat café buiten staan. Het gloeide daar in de Smoeshaan. Iedereen hield van Gé, waarschijnlijk omdat hij zelf altijd buiten staat. Misschien weet hij niet eens wat binnen is.
Bij zijn toespraak hoe de cd tot stand was gekomen moesten we verschrikkelijk lachen om zijn eigen blijheid. ‘Woow,’ zei hij telkens, ‘en toen wilde de fanfare van Oost-Souburg ook nog met de cd meedoen, woow, woow, woow.’ En de blaaskapel van zuidelijk-Flevoland. En het koper van Franeker. De toeters van Limburg (en dat zijn er nogal wat) en de bellen van Drente. Iedere provincie kreeg zijn eigen lied. We klapten en joelden.
En toen ging de cd op en we luisterden, en we aten Limburgse vlaai, en we dronken Gulpener bier, uit Gulpener bierglazen. Ik was blij en ben die avond niet meer naar binnen gegaan. Gé was de papegaai uit mijn oude dierenwinkel. Gelukkig worden papegaaien heel oud. Ik moet er eigenlijk weer eens langs. Gewoon hondenbrokjes gaan kopen hier tachtig kilometer vandaan. Die omweg heb ik er wel voor over, want wat is het fijn om buiten te zijn.

(Kijk op www.fabchannel.com voor meer liedjes van Gé Reinders. Betere geluidskwaliteit én het liedje met tekst van Edward, MODER OP SJIPHOL)