maandag 26 november 2007
Aards (door Alexander)
Ja, zeker, deze beelden overrompelen. De beelden in EARTH overrompelen, want de overrompelendste overrompeligheden ter wereld zijn door een onvoorstelbaar lenig en geduldig camerateam opgezocht, vastgelegd op camera en aaneengelast tot een avondvullende film die de wondere wereld van de wereld toont. Het is een film met beelden om in te verdrinken of om duizelig van te worden - zoals de stoet vogels, die in de trailer overschokt van klein kluitje tot zwerm tot heleboel tot complete vogeltrekpopulatie; in de film neem je geleidelijkaan meer afstand, zodat je verdrinkt. En duizelig wordt.
EARTH is een reis over de aarde, langs de mooiste plekjes van de aarde, die op hun fraaist in beeld zijn gebracht. Van olifanten zie je als eerst hun platte poten een stamp maken. Een waterval kukel je in, aan het eind van een onschuldig stroompje. Een kudde walrussen dendert onder water voorbij alsof het een sliert vrachtwagens is. Alles is gefilmd op zijn fraaist, zijn voordeligst, om het extreme aspect van dat stukje natuur zo sprekend mogelijk in beeld te brengen.
En de film kent veel hoogtepunten. Onvergetelijk koddig is de vertederende eerste vlucht van een nest mandarijneendjes, die allemaal - in slow motion - uit het boomnest springen, op goed geluk wat met hun vleugeltjes fladderwieken en toch roemloos neerkwakken in de bladeren. Aangrijpend is de achtervolging van een jachtluipaard op een antilope - in slow motion buitelt de antilope over zijn eigen poten, maar trappelt zich nog een voorsprong, minutenlang hoop je dat het niet toch fataal misgaat. Waanzinnig is de sierlijke dans die een paradijsvogel doet, hippend en heupwiegend, een balletdanser kan er nog van leren, maar toch eindigt het ook weer roemloos, want geen vrouwtje kwam zijn voorstelling bekijken.
EARTH is esthetisch perfect. De beelden zijn allemaal fantastisch, soms zó dat je je afvraagt of het niet toch nepperij is - zoveel aaneengeschakeld moois kun je bijna niet bevatten. Het lijkt bijna niet meer van deze wereld. En daarin zit nou ook een beetje een probleem: de film wil mooi zijn, maar ook pijnlijk. Pijnlijk, want we zien een ijsbeer die vecht voor zijn leven, omdat de poolkappen smelten. Gore galmt door. Maar dat is zonde, want daarmee is er ook een mislukkinkje te zien aan de film. Het is niet pijnlijk.
De film is vooral mooi. Zo mooi dat het haast niet meer aards is. Daarom is het een fijne familiefilm, een fantastische tip voor de kerstvakantie. Want mooi is het, maar op de een of andere eigenaardige manier is EARTH niet ontroerend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Ik blijf er voor op. En morgen post ik wat later. Doei!!!
Daar is ie! Welterusten!
Dat is interessant!!! Dat het wel mooi, maar niet pijnlijk is. Overigens lijkt me dat een heel fijne combinatie.
Het klinkt alsof je aanschuift aan een overweldig gedekte tafel met hemelse gerechten en dranken, maar waar je later van gaat denken: waar blijven de erwtjes en de priklimonade. Je hoort al aan de muziek dat er geen plek is voor een omgestoten glas. Moeten we toch gaan kijken Alexander?
Zeker, Edward, de combinatie is heel geweldig: die scène die ik beschrijf van het jachtluipaard en de antilope, die is beeldschoon, maar ook hartverscheurend, je ziet het beest rennen voor zijn leven, niet in scène gezet, geen special effect (behalve de slow motion, en dat is dus net het probleem).
Ja, precies, Bibi!! Die priklimonade mist, een omgestoten glas is er niet. Maar jullie moeten toch gaan kijken, ga! ga!, want ik sluit ook niet uit dat ik hem nog wel een keer wil zien. In de kerstvakantie of zo.
Een reactie posten