Deze week was een verhaal. Met een doel.
En obstakels.
Een echte opbouw.
Ik neem aan dat ik er dan de held in was, maar zo voelde dat helemaal niet. Niet Grieks-heroisch, niet Stall-Schwarzenegger-Ateam-onig. Op z'n hoogst een anti-held. Een Woody Allenkarakter.
Nu zit ik in de voorlopige epiloog. Ik hoop op een sequel, maar wacht rustig af.
Vandaag deed ik auditie. Ik mocht langskomen om te laten zien dat ik een goede verhalenverteller zou zijn voor in het Spoorwegmuseum. Of ik dat ook ben weet ik niet. Het zou mijn eerste keer zijn. Het doel was heel duidelijk. Donderdag had ik auditie.
Voor het eerst in tijden ben ik weer echt zenuwachtig geweest. En, ook voor het eerst in tijden, ik heb geen flauw idee hoe het gegaan is. Dat klopt niet. Ik kan dat soort dingen inschatten, ik voel dat aan en kan dat beredeneren. Maar ik heb geen idee! Totale leegte in het hoofd.
Al weken leef ik in een bouwvakwereld. En we hebben net nieuwe gekregen. Tot nu toe hadden we steigebouwers, gevelschuurders, kozijnkwasters, galerijspuiters en minibusjes. Allemaal met eigen spullen die overal in de weg staan. Sinds kort zijn daar nu keukenzetters bij. En keukenzetters zijn ook waterafsluiters en 'ketel vergeten aan te steken dus alleen koud water'-veroorzakers.
Toen kwam er een rommeltje. Vanuit mijn buik. Ik verdenk een zalmslaatje, maar misschien heeft iets anders me vergiftigd. Een concurrerende verhalenverteller. Het rommeltje werd vanzelf een flink gerommel. Verdere details laat ik achterwege, maar als je helemaal leeg bent komt het bergmeertje. Het bergmeertje zit in je buik en bestaat uit maagzuur. Het is een heel makkelijk meertje, het wil maar één ding: rimpelloos blijven. Ik heb het twee dagen rimpelloos gehouden. Toen verdween het.Na de auditie, die zo weer voorbij was, heb ik enigszins verdwaasd door het museum gelopen. En toen enigszins verdwaasd door de stad gelopen. Ik weet het niet. Ik wacht af. Dit wordt nog duidelijk. Het gaat in een groter geheel vallen. Later zal mijn biograaf zeggen dat dit 'het eerste moment was waarop...'. Als ik die duidelijkheid heb, ga ik als voice-over een slotmonoloog houden. Tot die tijd...
Ik ga maar eens eten, denk ik. Het kan weer.
10 opmerkingen:
Volgens mij heeft een mens een soort onzichtbare voelsprieten.
Als antennes werken ze. Ze pikken dingen op die je onbewust hebt opgepakt op een dag. Dus plof in een luie stoel, print je voelspriet-data uit en kijk er rustig naar. Dan zal je zien dat het allemaal prima ging!!
Ik zal duimen voor je!
Spannend.
Als filmheld is het anders ook niet gemakkelijk. Die moeten ook allemaal enge dingen doen. Keer op keer op auditie, naar voorpremieres, interviews, enz..
Wanneer krijg je te horen, of je aangenomen bent?
Wie zou na deze Cannabijdrage durven beweren dat jij géén verhalenverteller bent?
Oké, het Spoorwegmuseum wil het misschien een beetje hardopper dan je het hier deed, maar volgens mij ben jij nu, stante pede, auditie-hero. Gefeliciteerd.
Wat mij betreft ben je aangenomen Frank. Wil je ook met ons delen waaruit de auditie bestond? Ik bedoel: welk verhaal heb je verteld? Je moest toch wel iets vertellen? Je hoeft het niet woord voor woord op te schrijven, maar wij willen houvast. Wij, de luisteraars van Radio Canna. Maak er een hoorspel van.
Will Frank get the job? Will he be poisoned again by an evil competitor? Is his stomach really back to normal? You´ll find the answers in...
The F-Man Part II: The Revenge of the Storyteller
Jaaa! Een verhaal met een echte slechterik, ik wil het, voice-over!
Mag die slechterik dan een ooglap en een onduidbaar accent?
Eigenlijk was het zo voorbij. We zijn in een coupe gaan zitten, hebben zitten praten over het museum in het algemeen, dit project in het bijzonder. En toen heb ik een stuk verhaal verteld.
Over Vincent die naar Rusland moet verhuizen terwijl hij dat helemaal niet wil. Ze reizen natuurlijk met de trein en bij elk station ziet hij een kans om uit te stappen en als verstekeling terug te reizen naar Nederland.
Eind van volgende week hoor ik of mijn uitstraling en presentatie genoeg waren. Want daar gingen ze vooral op letten.
Maar nu maak ik me niet zo'n zorgen meer. Het is nu uit mijn handen en voorlopig kan ik er even niks aan veranderen. De stoom is zogezegd even van de ketel.
@Jeska, ik denk dat mijn voelsprieten nog even hersenstoring hebben. Dat ik daar over een tijdje pas betrouwbare data uit kan halen.
Mijn museumjaarkaart ligt al klaar.
En ik heb nog wel wat connecties bij het Spoorwegmuseum. Dus we kunnen er wel een Cannatripje van maken.
Frank, hoe viel je eerste maaltijd N.D.A. (Na De Auditie)? Ziet de wereld er nu weer normaal uit?
Inderdaad, je bent een auditie-held. Iemand die auditie durft te doen is hoe dan ook een held, maar iemand die auditie durft te doen met onderwijl de reële angst voor broekhoest met consumptie en maagzuurproductie met de diepte van een Zweeds meer, die is een Superheld.
En dat verhaal had je ook nog eens zelf bedacht?
Ja, en ik had er een luchtvioolconcert in gestopt, omdat ik daar erg virtuoos in ben. Maar ik hoefde daar niet het hele verhaal te vertellen.
Een reactie posten