Klaterval (door Ludo)

Als ik eerlijk ben, dan denk ik dat ik nog nooit griep heb gehad. Sterker nog: tot vandaag bezocht ik slechts enkele malen een huisarts.
Ergens in 1989 in verband met Angina. In 1990 en 1991 -het waren magere jaren toen- had ik bijholteontsteking. De griep ken ik van anderen. Een week lang thuiszitten met koorts, hoofdpijn en andere ongemakken is al die jaren aan mij voorbijgegaan. In de afgelopen jaren was ik wel eens verkouden en eens in de zoveel tijd kwam er wel eens iets langs dat leek op een buikgriepje. Dat laatste beperkte zich vaak tot een avond stevige koorts, 3x goed naar de wc gaan en vaak kon ik de volgende ochtend alweer aan het werk. Als ik al eens verzuimde op het werk wegens ziekte, dan was het vaak vanwege dreigementen van mevrouw Abbink. Echter, onder het motto: "word ik er zieker van als ik ga werken?", lukte het mij echter vaak om toch 's ochtends in de auto naar mijn werk te stappen.

Ik ben nooit goed geweest in overgeven. Misselijkheid ken ik uit mijn kindertijd. Meestal na Sint Maarten. Maar overgeven is niet mijn kopje thee.
Alles wat je eet en drinkt, wordt door de spieren van de slokdarm en de maag naar de darmen gebracht. Als je moet overgeven, werken deze spieren in tegengestelde richting. Wat in de maag zit, komt dan met golven naar buiten. Voor je moet overgeven, voel je je meestal misselijk en beroerd. (bron artsennet.nl)



Mijn spieren werken doorgaans niet in tegengestelde richting. Mijn hele lijf verzet zich tegen het in tegengestelde richting werken. De keren dat mijn spieren toch in tegengestelde richting moesten werken staan in mijn geheugen gegrift.

Ergens eind jaren '80 ging ik met wat dorpsgenoten naar de discotheek Balk te Z. Mijn lijf: getraind, gezond en groen. Alcohol was in de jaren ervoor uit den boze of slechts sporadisch via een biertje op een feestje. Biertje staat hier bewust in enkelvoud. Die avond in Balk leerde ik het fenomeen doordrinken kennen. Althans, meerdere keren werd me dat toegeschreeuwd door mijn medestappers. Nog voordat mijn dorpsgenoten huiswaarts keerden, hield ik het voor gezien. Fietsend langs de Friesestraatweg had ik nog slechts één doel voor ogen: de brug over het Aduarderdiep over te komen. Ik zette aan voor de lange klim van deze brug. Het viel me zwaar, maar ik merkte dat ik toch vooruit kwam. Helaas bleek het een klein heuveltje te zijn, ik was zelfs Aduard nog niet gepasseerd. Eenmaal aangekomen bij de brug lukte het met een enorme krachtsinspanning boven te komen. De inspanning had echt te veel gevergd. Met grote golven werkten mijn spieren in omgekeerde richting. Exact 2,34 seconden later plonsden de golven in het Aduarderdiep. Een vreemde gewaarwording zo in het donker en ik hoopte maar dat er zich geen nachtelijke vissers onder de brug zouden bevinden.

Het is een zaterdagmiddag, september 2004. Met ons bierteam doen wij mee aan een voetbaltoernooi in Overschild. Het jaarlijkse sv MONO toernooi. Beroemd vanwege de enorme strijd, berucht vanwege het feest erna. Ik lunch die middag licht, in elk geval vissalade. De eerste wedstrijd voetbal ik lekker. Scoor zelfs een penalty -een lucky, maar dat terzijde-. Tijdens de tweede wedstrijd word ik wat rillerig. In eerste instantie denk ik aan vermoeidheid na een drukke werkweek, maar tijdens de derde wedstrijd laat ik mezelf wisselen, omdat ik me echt niet lekker voel. De volgende twee wedstrijden bekijk ik langs de kant. We halen de finale, maar bekijk deze finale niet, omdat ik dan al besloten heb dat ik zo snel mogelijk naar huis wil. Overschild-Grijpskerk. Het kan in een half uur. Het is te doen in de auto zolang de airco op 28 graden staat. Bij lagere temperaturen ril ik teveel om verantwoord te sturen. Ik voel dat ik moet overgeven, maar wil dat niet langs de kant van weg. Volhouden tot je thuis bent Ludo. Misschien had ik niet langs de Friesestraatweg moeten gaan. Exact op het moment dat de brug over het Aduarderdiep in zicht komt, weet ik dat ik 'thuis' niet ga halen. Over de brug neem ik direct de afslag naar het wegrestaurant, ik rijd zover mogelijk door tot aan het Aduarderdiep, spring uit de auto en laat mijn spieren tegengesteld hun werk doen. De tijd tussen 'golf uit mond' en landing is nu aanmerkelijk kleiner, doordat ik zo'n beetje met mijn neus op het water lig.

Eindelijk eens thuis. Zondagavond hadden mevrouw Abbink en ik een heerlijk rustige zondagavond. Zo'n zondagavond zoals het hoort. Geen telefoon, goede gesprekken. Ik had alleen wat last van mijn maag. Niks aan de hand. Om elf uur wilden we naar bed, nog een beetje tv kijken. Ik schonk mezelf een wijntje in. Ineens draaide alles en golfde, nee Tsunamide ik de hele keuken eronder. De rest van de nacht en de volgende dag was ik wel op tijd bij de wc. Het gemene aan deze was dat je hem niet echt ziet aankomen. En de net-in-de-was-gezette keukenvloer ook niet.

De afgelopen dagen hebben mijn spieren overmatig tegengesteld werk gedaan en hebben spierpijn. Maar alles beter dan nog één keer overgeven. Gadver!

Nog wat tips voor juniors:
1. houd nooit je kiezen op elkaar. Het herkauwen van harde stukken verdient geen aanbeveling.
2. sluit nooit je mond om de wc te halen. Je neus is dan een prima secundaire uitlaatklep.
3. Kijk niet naar het resultaat. Het moedigt het omgekeerd werken van spieren slechts aan.

Dag lieve Cannaluisteraars. Tot volgende week en smakelijk eten.