De tweede keer (door Alexander)

Een liefhebber van een stoommaaltijd van Albert Heijn – om precies te zijn: Farfalle mascarponesaus met courgette en tomaat – mag hem komen halen. Hij staat hier nog een paar dagen vers te zijn in de koelkast, zonder dat hij opgegeten kan worden. In de koelkast van mijn nieuwe studentenhuis. Ik had de maaltijd gekocht zodat ik na een avond roeien niet nog eens met pannen en spatels in de weer zou hoeven. Maar toen was ik vergeten dat de stoommaaltijd onbereidbaar was, omdat we geen magnetron hebben thuis.

Zij die beweren dat alles draait om de eerste keer – de eerste keer naar school, de eerste keer echt zeer driedubbel verliefd, de eerste keer op jezelf wonen – vergeten de tweede keer. Die is minstens zo indrukwekkend. De eerste keer ben je puur in je onervarenheid, maar de tweede keer minstens zo puur in je ervarenheid. Het instrumentarium om het de tweede keer beter te doen, heb je in handen, maar het toepassen ervan gaat nog lekker stuntelig.

Thuis, dat is mijn nieuwe huis. Ik woon sinds kort voor de tweede keer op mezelf. Vrijdag trok ik in bij de engelachtige jongedames die mij een kamer aanboden en ik zit nu te schrijven, binnenshuis kamperend, kleermakerszittend op een matrasje, in een meubelloze (maar gisteren vers bevloerde) kamer. Het is wennen. Het is niet zo wennen als de eerste-keer-op-mezelf-wonen was, maar het is wennen waarvan je niet meer verwacht had dat het wennen zou zijn. Op mezelf wonen, dat kon ik toch allang. Dacht ik.

Maar ik sliep slecht, de eerste nacht. Ik kon niet meer vertrouwen op het aanzwellende geroezemoes van een ontwakend ouderlijk huis, dus moest ik mijn wekker zetten, ik had bij het krieken van de zaterdag een roeiwedstrijd. Om half drie, vier, zes en zeven uur schrok ik op uit mijn slaap, bang dat ik door mijn wekker heen was geslapen. Alsof mijn wekker het in een nieuw huis ineens niet meer zou doen.

Vooral mijn nieuwe huisgenoten zijn nieuw. Hoe moet ik met ze omgaan? Engelen zijn ze, nog steeds, maar ze zijn andere mensen dan mijn vorige huisgenoten. Voorbeeld. De engelen hebben overdag hun kamerdeuren dicht. Tuurlijk, omdat ze studeren en/of vriendje op bezoek is, maar aan de gracht hadden we nooit onze deuren dicht, we hopten elkaars kamers in en uit. Ja, als ik aanklop word ik hartelijk binnengelaten, zo is het dan weer wel, maar ik moet dus wel aankloppen.

Het verandert vast nog. Als ik niet meer kampeer, als mijn meubels er zijn, als ik met mijn huisgenoten gewoontes ontwikkel, grappen, huisgenotendingen. Als ik onthoud dat we geen magnetron hebben. Ik moest na het roeien dus nog met pannen en spatels in de weer. Maar brood met gebakken ei vult een roeiersmaag overal even goed.