Bedelen 3 (door Edward)

Een tijd geleden schreef ik over het bedelen in Parijs. In deze posting. Ik had het daarbij ook over een dame met hoofddoek die als een moderne madonna in een grote lege gang geknield zat. Dat niemand haar iets gaf, omdat je dan zo onhandig moet bukken en vooral omdat iedereen het ziet. en dat zijzelf ook helemaal geen contact maakte, ze staarde alleen maar naar haar eigen opgehouden handje.

Ze zit er nog steeds, en afgelopen week gebeurde dit. Ik kwam de lange, marmervloeren metrogang in en zag haar al van ver. Opnieuw straalde het helle neonlicht over haar heen en opnieuw keek zij niemand aan en keek niemand haar aan. Iedereen spoedde zich.

Maar opeens maakte zich een jongen van een jaar of 23 los uit de massa. Hij liep naar de bedelende dame en ging voor haar op zijn hurken zitten. Hij begon tegen haar te praten. Ze kenden elkaar niet, dat was duidelijk, en de hoofddoekmadonna schudde haar hoofd. Nee, schudde ze, nee. Maar de jongen bleef praten. Hij legde zijn hand onder die van haar, onder haar open bedelhand dus. Hij argumenteerde verder, en eerst weer schudde de madonna nee, maar daarna hief ze toch haar hoofd. Ze keek hem aan, heel voorzichtig, met een schuine blik. De jongen stelde nog één vraag, legde heel behoedzaam zijn hand op haar schouder, en langzaam, langzaam kwamen ze samen omhoog.
En liepen weg.


En nu denk ik steeds: wie was die engelachtige jongen, die toch gewoon een aktetasje bij zich had?
Wat zei hij tegen haar?
En vooral: door wie of wat was hij gezonden?