Bibi's bericht vanuit de USA laat nog even op zich wachten, daarom maak ik jullie deelgenoot van iets onzinnigs.Namelijk: mijn onmogelijke lijstjes-manie.
Die gaat zo:
ik zie een jongen op straat lopen die spuugt. Die kwat. je weet wel, gggt pf. En dan denk ik: als je nu al dat kwat wat die jongen ooit in zijn leven heeft gespuugd bij elkaar zou halen, hoe hoog zou de golf dan zijn?
Of ik zie een lippenstiftbesmeerde mevrouw, en ik denk: hoeveel meter lippenstift heeft deze mevrouw al weggesmeerd? Zou het een staaf van tien meter zijn? Van honderd? Kun je die lippenstiftstaaf als een lantaarnpaal overeind zetten?
Deze onmogelijke lijstjesmanie begon volgens mij toen ik in de eerste klas van de basisschool zat. ik weet nog dat ik een keer op het schoolplein liep en dacht: hoeveel verschillende gezichten zijn er? God kan toch niet steeds maar weer nieuwe maken? Zou er een boek te maken zijn van alle basisgezichtmodellen? Hoe dik zou dat boek dan zijn?
Herkennen jullie er ook maar iets van? Of ben ik gewoon raar?
Enige herkenning vond ik in elk geval bij de kunstenaar Merijn Bolink. Google hem eens... Een van zijn projecten was dit: hij had alle symphonieën van Beethoven samengeperst tot één enkele noot. Als je, tijdens een expositie in het Groninger museum destijds, langs een gat in de wand liep waaruit die ene noot opklonk, dan had je dus alle symphonieën van Beethoven gehoord.
Kijk, daar geniet ik dan dus van.
6 opmerkingen:
Lijstjesmanie is verwant aan verzamelmanie, denk ik. Mijn vader verzamelde van alles binnen zijn interesse (vooral boeken en cd's). In mijn familie komen zowel aan vaders- als moederskant nogal wat vormen van dagelijkse dwangneurosen voor. Die genen verklaren waarschijnlijk voor een groot deel mijn verzameldrang.
Gelukkig doe ik er vooral leuke dingen mee, zoals muziek verzamelen (op thema, voor compilatie-cd's waar ik weer anderen mee blij kan maken), informatie verzamelen (handig voor het schrijven), theepotten verzamelen (de kasten zijn nu vol, dus daar ben ik mee gestopt), en nog van allerlei dingen die me niet eens meer opvallen.
Verzamelen is een gewoonte. Een leuke gewoonte, want ik ben elke keer weer zo blij als een kind met een nieuw stukje verzameling. (Een mooi liedje voor een compilatie bijvoorbeeld. Liedjes nemen ook niet zoveel ruimte in als theepotten. Gelukkig.)
Ik maak ook lijstjes. Van allerlei dingen die ik nog wil verzamelen. En van informatie. Maar die zijn vooral nuttig (voor mij dan hè) en lang niet zo leuk als jouw lijstjes, Edward.
Maarreh... Die kunstenaar klinkt mij handig. En tijdbesparend. Als je in één noot alle symfonieën van Beethoven EN Mozart kunt horen. Dat schiet pas op. Dan kun je erna tenminste genieten van kamermuziek. ;-)
Als kind kreeg ik ooit les van een meester en die vertelde over de kringloop van het water. En dan kwam de tekening op het bord die iedereen kent: een zee (golvend lijntje links op het bord), daarboven pijltjes die verdamping voorstelden. Boven de pijltjes hing een groene wolk (we hadden een groen bord). Een pijl naast de wolk zorgde voor wind van links. Iets meer naar rechts, net voorbij het strand met heuse dijk, "botste" onze wolk op een berg. Stippels waren regen. Van de berg liep een kronkelende streep. Dat was een rivier die zo het water door de dijk naar zee terug bracht.
Dat deed mij altijd afvragen hoeveel water er was. Hoeveel zee zou er zijn als alle regen in de zee, de sloot en rivier zat? Of hoeveel wolken hadden we als al het water verdampt bleef en het nooit meer regende en sneeuwde? Dat laatste vond ik wel zonde van de vissen in de zee trouwens.
Als ik van de kapper kom, wil ik altijd weten hoe lang mijn haar zou zijn als ik in die 37 echt nooit naar de kapper zou zijn geweest.
En als ik mijn nagels knip.......
Er zijn van die lijstjes met ´in de lucht die je nu inademt zitten minstens 256 zuurstofmoleculen die Cleopatra ook heeft ingeademd´.
Ook leuk: bedenken wat de records in de toekomst zullen zijn. Jeremy Wotherspoon zit tegen de 34-secondengrens aan op de 500 meter. Dat werd in de tijd van Schenk compleet onmogelijk geacht. Wat zal uiteindelijk het record der records zijn?
Maar alle mozart in een noot. Dat is
niet reductionihisme, dat is
nihilisme. Dus het record lijkt me oneindig. Na nul komt -1...
Jaaa, dat van die haren, Marc... dat zou ik ook graag willen weten :-)
Het lastige van lang haar is dat het splijt op een gegeven moment.
(ik als lang-haar-hebber heb daar vaak mee te maken.) Ik zag op rapunzelsdelight.com dat het wel héél lang kan worden.
Lijstjes. Toevallig had ik het pas nog. Onze Reusboom voor ons huis heeft weer een grote hoeveelheid blad verloren. Hoeveel blad verliest een boom wel niet in zijn leven. Een flatgebouw van zeven verdiepingen vol misschien!
Een reactie posten