.jpg)
Ik lees een stapel boeken weg. Die boeken liggen in mijn woonkamer, links de stapel die ik al gelezen heb, rechts de stapel die nog moet. Langzaam klimt de linkertoren de hoogte in en even langzaam slinkt de rechtertoren. Ik moet die boeken lezen voor een jeugdliteraire prijs. Leuk. Maar er móet af en toe iets tussendoor. Iets dat totaal anders is en iets dat niet teveel tijd mag kosten, anders haal ik m'n leesdeadline niet.En dus heb ik me gewend tot de dunne boeken.
In de jaren dat ik voor mijn eindexamen moest lezen las ik vooral díkke boeken: ik wilde niet aan die dunneboekjesgauwklaar-run meedoen. En ik heb er een soort minachting voor dunne boeken aan overgehouden. Dom, en totaal fout.
Want ik las twee prachtige dunne boeken, allereerst AFKOMST van Rashid Novaire, een prachtige novelle over een schrijver (Nabil) die wel enigszins lijkt op Novaire zelf.
En zijn zinnen! Pfjoe!
Zo beschrijft Novaire dat Nabil vriendelijk is voor iedereen:
Het was altijd zo geweest: aandacht geven was zijn natuur. Nabil had de hele wereld in zijn adressenbestand.
Nog mooier was VICTORIA van de Noorse Nobelprijswinnaar Knut Hamsun. De nieuwe uitgeverij Bright Lights geeft meesterwerken uit die slecht in Nederland verkrijgbaar waren. Prachtig initiatief, helaas alleen te verkrijgen in Selexys-boekhandels.
VICTORIA is een liefdesverhaal, en alweer: de zinnen!
De rivier liep als een pols door het hete landschap.
En dan dit stukje over de grote verliefdheid van hoofdpersoon Johannes:
Weet u dat er een palm is die maar een keer in zijn leven bloeit en toch zeventig jaar wordt, de talipot-palm. Maar hij bloeit slechts één keer. Nu bloei ik.
Vergeef me als ik te veel hoop, te veel geloof, het is zo heerlijk om in erg veel te geloven.
Ik heb uw naam op het plafond geschreven en lig ernaar te kijken; maar het meisje dat mijn kamer schoonmaakt ziet hem niet. Ik heb hem met kleine lettertjes geschreven om hem voor mezelf te hebben. Dat maakt me zo blij.
Hm.
Dunne boekjes! Ja!
(Nou ja, vandaag dus nog naar de boekhandel om HP7 te halen. Uiteraard.)
10 opmerkingen:
Dat brengt me erop je een dun boekje aan te raden, als je het al niet kent, Edward: MEVROUW VERONA DAALT DE HEUVEL AF van Dimitri Verhulst. Ook daarin veel zeer prachtige zinnen, dus maar even een citaatje:
Het was laat in de namiddag toen ze vertrokken was, na het hazenslaapje en de tussendoorse boterham. De lucht had de kleur aangenomen van een te vaak gebruikte dweil en vogels vergaderden op hun takken over blijven of vertrek, de bekende bodes van de lang aanhoudende sneeuw.
Oh, wat heerlijk al die mooie zinnen. Dank, Edward en Alexander. Ik krijg er letterhonger van. Naar meer van die eetregels. Meer!
Sterkte met lezen, Edward.
Victoria! Ik – toentertijd groot Hamsun-fan – kocht het eind jaren ’70 in Londen, waar we met een groepje studenten Engels in een gehuurde bestelbus naartoe waren gereden. Op de terugweg toonden we elkaar onze aankopen. Een meisje bekeek ‘Victoria’, bladerde erin, las een stukje en zei spottend: “Dit is gewoon een keukenmeidenroman!” Omdat ik tóén zo verontwaardigd was, weet ik nú nog waar ik ‘Victoria’ kocht.
Zeer eens, erg mooi.
En...moet HP7 wachten totdat je alle jeugdliteraire-prijs-boeken hebt gelezen? Lastig lijkt me dat!
Alexander, dank, dank! Heel mooi inderdaad!!! Ik ga dat boek van hem lezen (las al eerder Problemski hotel van hem).
Kees, ik ontdek steeds meer overeenkomsten met jou. Victoria is veel meer dan een keukenmeidenroman dus, maar wat goed dat dat duffe meisje dat zei, het boek heeft er toch meer waarde door gekregen?
Ik heb meer van Hamsun gelezen, vond het altijd prachtig. maar nu zou ik vooral zijn dagboek willen lezen, in de Privéreeks uitgegeven, waarin hij vooral ook over zijn vermeend 'foute' oorlogsjaren schrijft.
Nee, Jeska, Harry Potter gaat dwars door alles heen! Ik ga het boek maandag of dinsdag halen en reken maar dat ik het meteen opensla. Owhhh kan niet wachten!
Nou, Edward, een ‘duf’ meisje was het allerminst, - wel een ‘nuf’ meisje, dat meer met basketballers dan met literatuur had, - maar je hebt gelijk: als ik ‘Victoria’ over een week of twee weer eens in mijn handen houd (de helft van de boekenkasten is geleverd, ik ben ze aan het verven), zal ik wéér aan dat meisje, mijn verontwaardiging en verdediging van Hamsun denken.
Kees, misschien was ze dan niet 'duf', maar wel een beetje 'suf'?
Of vind je die kwalificatie ook te ver gaan? Misschien paste ze juist heel goed bij het boek, inclusief hard oordeel - want misschien was jij 'in luf'?
Ja, da’s beter, een beetje Hilton-suf. En wuf, wuft was ze ook, maar ik was niet in luf met haar, ben je gek, ik keek wel uit, ze was als het spinnenvrouwtje dat het spinnenmannetje na de liefdespuf naar binnen buffelt. Bovendien was ik in luf met een andere juf.
Een reactie posten