dinsdag 9 oktober 2007

Rotjongens en rokers (door Bibi)

Goedemorgen luisteraars. Telkens wil ik het hebben over hoe dieren denken en telkens komt er iets tussen. Maar ja, zo gaat dat met actualiteitenprogramma’s, ook al staat Canna daar niet zozeer om bekend.
Anyway. Ik pijnig mijn hoofd de laatste dagen met het volgende: die rotjongens, de jongens waar mijn boek over gaat en waar deze week weer veel over wordt geschreven, kun je die rotjongens vergelijken met rokers?

Een roker rookt tegen beter weten in. Tegenwoordig kan hij niet meer zeggen dat hij niet gewaarschuwd is. Hij rookt en rookt tot hij op een dag te horen krijgt dat hij ziek is vanwege dat roken. Dan gaat hij naar het ziekenhuis en krijgt daarvoor alle noodzakelijke medische hulp. Gelukkig. Terecht. Ik ben daar een voorstander van.
Dan de rotjongens die straatroven plegen. Ze weten heus wel dat dat niet mag, maar het hebben van geld is fijn. Van empathie hebben ze van huis uit nooit gehoord en het hebben van geld is nogal verslavend. Dan worden ze op een dag opgepakt, veroordeeld en komen ze in de gevangenis terecht. De maatschappij zegt: eigen schuld dikke bult en een gedegen behandeling blijft achterwege.

Dat is oneerlijk, of niet?

De vergelijking gaat natuurlijk mank, want rotjongens doen mensen pijn en rokers niet.

Hoewel.

Ook daar heb ik over nagedacht. Ik heb mensen dichtbij mij staan die roken. Dat mijn huis na een bezoek stinkt is een onbelangrijk detail. Dat mag, want ik hou van hen. Maar ze doen me wel degelijk pijn als ik zou horen dat ze ernstig ziek zouden zijn. Je zou kunnen zeggen dat rokers indirect mensen pijn kunnen doen.
Ik weet dat ik politiek incorrecte dingen zeg. Maar het beeld gaat maar niet uit mijn hoofd: waarom zou je mensen die zichzelf willens en wetens fysiek beschadigen wel steunen, maar mensen die mentaal ontsporen niet?

Maar het zit hem natuurlijk in het volgende:

Voor rokers hoef je geen straatje om te lopen, voor criminelen wel. Criminelen maken je bang, rokers niet. En angst is onze allerallerallergrootste vijand. Als we onze angst opzij zouden zetten zouden er meer mensen zijn die zeiden: we moeten criminele jongeren een kans geven. We moeten ze behandelen om de simpele reden dat ze er recht op hebben. Net als rokers. Net als mensen die een gevaarlijke sport beoefenen. Die op de fiets gaan zitten zonder licht en dan aangereden worden. Die tegen beter weten in op het wankele keukentrapje nog even snel…Zie je? Ik haal het steeds dichter bij huis. Uiteindelijk komt niemand eronderuit. We moeten groothartig denken. Pas dan kun je echt gelukkig leven.

Maar wat is dat moeilijk, wat is dat moeilijk.

20 opmerkingen:

Anoniem zei

Enne... 80 procent van de rotjongens rookt.

Anoniem zei

Ja, groothartig denken, en niet kortzichtig. Want willen we die angst verminderen dan zullen we wel meer moeten behandelen. Toch? Betere jeugdgevangenissen kweken mínder criminaliteit in plaats van misschien wel méér , zoals nu.
Ik sprak trouwens gisteren met iemand over de situatie in volwassenen-gevangenissen en die was al net zo somber en treurig over het geheel...

Anoniem zei

Rokers doen je ook pijn als je er zelf ziek van wordt, als meeroker. Zelfs als je erg van hen houdt. Als zij ook van jou houden, denk ik wel dat ze voor jou buiten willen roken.

Met die jongens is het niet zo eenvoudig opgelost, helaas. Ik hoop echt dat zij ook een behandeling krijgen. Leren begrijpen hoe het anders kan en de mogelijkheden daarvoor krijgen.

Anoniem zei

En juist omdat ze die angst veroorzaken, moeten rotjongens misschien wel eerder, met meer voorrang, met meer overheidsgeld, met meer belangstelling worden behandeld dan rokers. Omdat rokers de lieve vrede niet bedreigen. (Ook politiek incorrect, maar ja.)

Anoniem zei

Ik vind je rokersvergelijking wel iets hebben. Sommige dingen komen wel wat overeen. Het begint misschien bij de basis.
Ik bedoel, ontstaat die onrust die de ‘rotjongens’ hebben al in de kinderjaren?

Ik ben b.v. op een bepaalde manier opgevoed, mijn moeder zat in de gezondheidzorg en ik leerde op jonge leeftijd wat roken kon veroorzaken in een lichaam. Ik ben er dan ook niet aan begonnen… Geldt dat ook voor vijandigheid naar anderen enz.?
Ik leef met de gedachte van wel.
Soms heb ik ook het gevoel dat, alleen Wéten dat iets niet deugd, niet genoeg is…
Misschien gaat het eerder om wezenlijk Vóelen?
Maar als ik zo schrijf, dan merk ik dat ik erg vaak het woord ‘misschien’ gebruik…
Het is moeilijk.

Anoniem zei

Eh, nog even voor de goede orde, ik bedoel met wezenlijk vóelen: wezenlijk Begríjpen, he!
Zoals je een emotie kan Vóelen.

Ludo zei

Als onverberlijk roker heb ik het volgende op te merken?
A: roken is een gediagnostiseerde versaving, crimineel gedrag niet.
B: Roken verbroedert, criminalieit verdeelt.
C: Rokers zijn innemend en gezellig, goede criminelen ook, herstel, c2:
C2: Rokers zijn bang voor een gezond leven
D: Bibi, hoe kun je?
E: Roken is voor de echte roker altijd lekker. Een inbraak lijkt mij van niet.
F: Ik snap de vergelijking niet, maar misschien komt dat door mijn nicotinedrang.

Ludo zei

onverbeterlijk ofzoiets

Ludo zei

net zoals verslaving en criminaliteit

Anoniem zei

Met D ben ik 't beslist eens.

Anoniem zei

@Ludo:
A: daar gaat mijn stukje nu juist over. Moeten we criminele kinderen ook niet op zo'n manier gaan zien: verslaafd aan de kick, aan geld en daarom crimineel?
B: Niet het roken verbroedert: rokers onderling verbroederen. En criminelen verbroederen maar heel even. Daar zit inderdaad een verschil.
C: Hier kijk je teveel door je eigen schorsteentje.
D: Daar was ik al bang voor.
E: Voor de roker is het proces lekker, voor de crimineel het resultaat.
F: Inderdaad. Je endorfinen zitten je in de weg. Maar ik ben zelf ook niet zeker van mijn zaak. Ik probeerde er juist achter te komen hoe anderen erover denken.

@Kees: Daar was ik al bang voor.

Anoniem zei

O ja, C2, Rokers zijn bang om iets te verliezen. Niet de zaken gaan omdraaien he? En voor alle duidelijkheid nog even: ik ben niet tegen roken, maar wel tegen criminaliteit. Alleen ik wil groothartig denken, that's all.

Anoniem zei

Eerst even, Bibi: schorsteentje is weer een mooi poëtisch typfoutje!

En dan had ik nog wat meer te zeggen, een beetje ter ondersteuning van Bibi:
A: Roken is een manier van leven. Roken is voortdurend aanwezig in het leven van de roker. Crimineel-zijn is dat voor de hardnekkige rotjongens ook, denk ik. Want: even moeilijk te doorbreken als je eenmaal in de spiraal gevangen zit. Compleet met afkickverschijnselen. In het geweldige boek 'Rotjongens' zeggen niet weinig rotjongens dat ze hun leven best wíllen beteren, maar weinig rotjongens zeggen dat ze hun leven echt gáán beteren. Want: hoe? Dus ik ben het wel eens met Bibi, dat jeugdcriminaliteit misschien wel gezien moet worden als een verslaving. Artsen helpen rokers stoppen met roken, als ze willen. Het verschil met jonge criminelen zit erin dat ze zouden moeten worden gedwongen naar zo'n 'verslavingsarts' te gaan, en er is juist zo'n gebrek aan hen. Rokers mogen lekker zelf weten of ze van hun verslaving af komen, want ze zijn geen criminelen.
C: Criminaliteit net als roken gezellig? Als een theekransje? De maffia niet, dacht ik - ja, maffia is criminaliteit doorgevoerd in het extreme, het alles-in-het-leven-overheersende, maar is criminaliteit niet in de kern in alle gelederen, 'goede crimineel' of 'slechte crimineel', ongezellig?
C2: @ Ludo: Huh??

Anoniem zei

Alexander: het is zo fijn als anderen (jij dus) je goede bedoelingen (de mijne) nog helderder onder woorden unnen brengen. Dank.

Anoniem zei

kunnen brengen, en schoorsteen. Jee!

Anoniem zei

Ik ben zeer vóór groothartig denken én doen, en vind van ganser dat ook ‘rotjongens’ recht hebben op de allerbeste behandeling. Toch blijft mij, Bb, inzake je posting iets dwarszitten en wat me het meest dwarszit, is, geloof ik, het pijn-aspect.
Je schrijft dat rokers mensen (die van hen houden) “indirect pijn kunnen doen”. Da’s waar en geldt, zoals je zelf ook aangeeft, evenzeer voor drinkers, junks, frituurvreters, parachutespringers, motorcoureurs en vele, vele anderen. Iederéén die leeft en wordt liefgehad, kan en zal de zijnen tenslotte “indirect pijn” doen. Maar dit terzijde.
Waar ’t mij om gaat, is dat men de pijn die de Rotjongen veroorzaakt (de jongen die ik net als jij als slechtoffer, patiënt of verslaafde wil beschouwen) heel goed met de door de Roker veroorzaakte pijn kan vergelijken zolang het ‘indirecte pijn’ betreft. Pijn die de Rotjongen bijvoorbeeld – voorzover aanwezig – zijn familie aandoet door te doen wat hij doet of deed en de gevolgen ervan.
Ik vind het daarentegen niet juist ‘indirecte’ en ‘directe’ pijn over één kam te scheren. Ik rook, drink, chauffeer, lééf en zal dus op enig moment ‘indirecte’ pijn veroorzaken, maar de ‘directe’, al dan niet fysieke pijn van afpersing, beroving, molest, et cetera heeft deze roker nooit iemand aangedaan.
Dat wou ik even zeggen. Het wrong.

Anoniem zei

Ik kom erop terug. Zwolle wacht. Het wringt ook, maar ik wilde weten waar het wrong.

Anoniem zei

Of je directe en indirecte pijn kunt vergelijken weet ik, net als Kees, niet. Het gaat niet alleen om direct of indirect, denk ik.
Rokers doen iets dat niet per definitie slecht is of per definitie (indirecte) pijn veroorzaakt. 'Roken is dodelijk' betekent ook eigenlijk niet zoveel. Want niet iedereen die rookt gaat er per definitie aan dood - en ook niet metéén, en iemand anders die 'meerookt' ook niet metéén.
Criminelen doen volgens mij wel metéén en per definitie pijn.

Anoniem zei

Hier ben ik even. Drie minuten thuis en zo weer weg. En omdat de wekker morgen weer om half zeven gaat en er dan weer een lange dag volgt moet ik nu toch iets zeggen. Ik zat ermee in de trein dus, met dat wringen. En bedacht natuurlijk dat ik nooit gezellig met een groepje rotjongens op pad zou gaan. Wel met rokers. Maar eerlijk gezegd gaat het me daar niet om. Het gaat om de behandeling.
Psychische stoornissen worden vaak terzijde geschoven, maar lichamelijke stoornissen niet. Je belandt direct in een ambulance als er iets scheelt, maar als je bent ontspoord kun je lang wachten. Soms een jaar, soms twee.
Daar ging het om. Ik moet dus weer terug naar de oorprong van het stukje.
Nou, mijn drie minuten zijn om. Maar ik blijf peinzen.

andre zei

ik rook endan? het is de eigen keuze van mensen om te roken waarom word er zn discussie van gemaakt alsof de wereld ervan kapot gaat laat mensen die willen roken gewoon lekker der ding doen