woensdag 3 oktober 2007

Zuig of Zucht (door Ludo en Zacharias)



Dit wordt een Z blogje. Met de nadruk op blog-JE, want, beste Cannajongens en Cannameisjes, we moeten mee met het internettijdperk. Onze stukjes zijn veelal te lang.

Als ik hardloop Zuig ik Zuurstof en Zucht ik koolstofdioxide. Ik maak gebruik van beschikbare middelen met als doel Zelf een maximale prestatie neer te zetten.

Het consumeren van Zuurstof staat in dienst van mijn maximale prestatie.

Er zijn ook Zure mensen.
Zure mensen Zeiken, Zeuren, Zuigen, en doen Zielig. Niet om een maximale prestatie neer te Zetten, maar om hun frustraties op anderen bot te vieren. Maar eigenlijk vooral om hun eigen onvermogen te maskeren. En als je niet oppast dan is een Zuur persoon iemand die jouw energie Zuigt en daar Zelf geen energie van krijgt. Hij of zij krijgt alleen een bevestiging dat Zuur gedrag beloond wordt.
Er zijn zelfs Zure mensen die Zelfs als je Ze naar iets positiefs vraagt, een negatief antwoord geven. Zuur tot in de macht.

Ik ben geen blije aardbei, en waarschijnlijk niet naïef. Maar wel optimistisch en Zoekend naar mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Heel lang heb ik Zure lucht ingeademd en Zuiverheid uitgeademd. Gevolg: het Zuigt mijn energie weg.

Iemand riep vandaag dat het soms beter is om een uzi te kopen als je teveel negatieve Zuigkracht om je heen ervaart. In essentie is dat waar, maar dat geeft zo’n knoeiboel. Beter is te Zuchten en gewoon verder te gaan met wat moet gebeuren in plaats van te Zuigen.
En vooral bedenken dat Zeggingskracht het altijd wint van Zuigkracht.

Ds Zacharias Abbink.

Ps: volgende week een luchtig niemendalletje. Dat wordt wel weer eens tijd op Canna. Straks verZuren we Zelf nog.

Ps2: kan iemand verklaren waarom Zure mensen ook altijd Zuur ruiken? En, ik weet bijna zeker dat dat Zo is, waarom BESLIST iemand om Zuur te worden?

Ps3: de foto is bewust gekozen. Voor degenen die deze man niet kennen. Dit is mijn collega dominee uit Noord Ierland. Ds Ian Paisley, de personificatie van onverzoenlijkheid en onverdraagzaamheid in het Noord Ierse conflict. Hier past een nuancering gezien de huidige politieke verhoudingen aldaar, maar in essentie is mijn statement juist, dus maak ik die nuance niet.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi stuk en mooi onderwerp. Heb in het onderwijs menigeen zien verzuren, maar niet omdat hij/zij daartoe besliste. Nu geen tijd voor meer. Vliegweken.

Anoniem zei

Waar, Ludo.
Zure mensen kijken zuur, ruiken zuur en doen zuur.
De lust voor het leven lijkt weg en daardoor wellicht ook de persoonlijke verzorging. Dus
daarom zuur?
Een zucht doen lucht vaak wel op.
Maar om mensen je niet te laten meesleuren in hun verzuring kost soms extra inspanningen om het kwijt te raken, zoals:

-Schoppen tegen iets
-Gillen
-deur dichtslaan…
-Of iets bijzonders beleven zodat je De Zuren van deze wereld gewoon vergeet. Zoals net.

Ik moest vandaag optreden op een school in Rotterdam, maar ik was schandalig de weg kwijt.
Ik stopte bij een ziekenhuis en vroeg aan twee dames de weg.
Wat bleek, een van de dames moest haar dochtertje op die school ophalen.
Ze riep: ‘Weet je wat, we rijden mee!’
En ineens heb ik twee wildvreemde bijrijders in mijn auto.
Het was verbijsterend, terwijl ze perfect de weg wees, legde ze uit dat ze vluchtelinge uit Somalië was. Ze studeerde toen ze moest vluchten en na vele omzwervingen is ze in Nederland terecht gekomen. Ouders in zweden. Ze moest het redden met een dochtertje van 5.
Nu studeert ze weer, leert ze Nederlands en voedt ze haar dochtertje op. Geweldig.
Alexander! Ik moest nog aan jouw mooie verhaal denken.
Dus het kan allemaal goed komen. Dat is een troostrijke gedachte.

Prachtig. Het was een mooie dag.

Anoniem zei

Het helpt ook om augurken, zilveruitjes, vis met citroen en zure matten te eten.
En dan heel hard kauwen. Malen. Vermorzelen.