Albert (door Bibi)

Goedemorgen, goedemiddag, goedenavond luisteraars van Radio Canna. Vandaag gaat het over iets wezenlijk onwezenlijks. Het gaat over een vraag die ik mijzelf al mijn hele leven stel. Een vraag (wezenlijk) waarop ik nooit antwoord zal krijgen (onwezenlijk).
Ergens in de buik moet het zijn misgegaan. Dat er een Y-chromosoom ontbrak, of juist niet, maar goed ik werd een meisje en ik kreeg een meisjesnaam. Dat mijn broer die niet kon uitspreken is nog een geluk bij een ongeluk anders had ik nu geworsteld met een rare on-Nederlandse sprookjesnaam (verder ga ik er niet op in, maar ik wil wel even zeggen dat het niet Roodkapje was).
Maar goed mijn broer begon pipi tegen me te zeggen terwijl hij natuurlijk baby bedoelde. Mijn moeder heeft godzijdank van de ploffers, stemhebbende medeklinkers weten te maken, anders was het nu Pipi DT geweest (niet te verwarren met het aardigere Pippi). So far de kinderkamer.
Maar dan nu die prangende vraag. Wie zou ik zijn als ik een jongen was geweest? Tot mijn twaalfde was dat mijn grootste wens, want jongens deden nu eenmaal leukere dingen dan meisjes. Ik had mijn haar kort, ik droeg de kleren van mijn broer, ik weigerde bikini’s en ooit werd er een weddenschap omtrent mijn ‘zijn’ gehouden door een groepje mensen op het strand. Ik werd aan alle kanten bekeken en de helft van de groep zette in op jongen.
Maar goed lieve luisteraars, op een dag was er geen houden meer aan en sinds die tijd denk ik: wat was er van mij geworden als ik een jongen was geweest? Ik had Albert geheten. Zo ver kan ik komen. Maar verder? Was ik een kopie van mijn broer geworden? De Pipi-zeggende jongen? (Ik heb later gehoord dat het ook een aantal weken Pepi is geweest.) U ziet, ik ben heel jong al aan een aantal rampen ontsnapt. Maar hoe denkt u daarover? Denkt u daar wel eens aan?

Dit is een kort stukje, dat mag ook wel eens. Misschien biedt het ruimte voor uw eigen gedachten hierover. Ik kom er niet uit. Ik weet niet welke richting ik in zou moeten slaan als het gaat om mijn jongenszelf. Ik sta op een duizendsprong en weet zelfs de eerste afslag niet te nemen.
Maar wat raaskal ik. Misschien wordt u helemaal niet door dit soort onmogelijke vragen achtervolgd. En waarom zeg ik eigenlijk u tegen jullie? Ook al zoiets raars. Zou mijn onwezenlijke jongenshelft een formeel blaaskaakje zijn geweest? O ik hoop het. Dat Albert te boek zou staan als een egoïstisch rotzakje. Een kwelgeest. Een moppentapper boven een bierglas.

Hè luisteraar, ben je daar nog? Ik had je even nodig om van mijn prangende vraag af te komen die me al jaren als een horzel, zomer én winter, (nou dan heb je het over een stevig diertje hoor), achtervolgt. Maar ik geloof dat ik er, door het met jullie te delen, in een keer mee klaar ben.
Dank je wel voor het luisteren. Reageer gerust. Volgende week kom ik weer met ertoedoendere zaken. Maar vergeet nooit dat schrijvers luisteraars nodig hebben. Zonder de luisteraar is de schrijver een milieuvervuilend en nutteloos wezen.
Dit was radio Canna. Je kunt de hele dag nog reageren. Alle reacties worden met de grootste interesse gelezen.
Tot volgende week!!!