In hartje Amsterdam was een kamertje, zo klein,
En daar woonde eens een jongen, o, wat had-ie het er fijn,
Driehoog-achter, een paar centen, maar dan had-ie toch ook wat,
Op het allermooiste plekkie in de allermooiste stad.
En wie had kunnen vermoeden,
Wellek onheil hem nu wacht –
Ik zing nu deze ballade
Voor de jongen van de gracht.
En van je aaaii-ai-aaaaiii-ja-jalla halla jee!
Want op een dag, het was een dinsdag, toen ging plots daar de bel,
En nog eens, en nog eens, de jongen hoorde hem wel,
Maar hij voelde aan zijn water dat de postbode d’r stond,
Met een brief, een onheilstijding, dus hield hij driehoog zijn mond.
Hoe heeft hij kunnen vermoeden,
Wellek onheil hem daar wacht –
Ja, dat voelde hij, die jongen,
Oh, die jongen van de gracht.
En van je aaaii-ai-aaaaiii-ja-jalla halla jee!
De postbode bleef wachten, en hij belde nog een keer,
En de jongensknieën knikten, zijn blaas hield het al niet meer,
Dus hij daalde van de trappen en ontving benêe bericht,
Dat de huur weldra zou stoppen – in een brief aan hem gericht.
Hij moest weg per 1 september,
Dan verliep het huurcontract –
Met een vriendelijke groet,
Van de huisbaas van de gracht.
En van je aaaii-ai-aaaaiii-ja-jalla halla jee!
Hij ging zoeken, d’ arme jongen, naar een dak boven zijn hoofd,
Hij had zelfs, in pure wanhoop, een beloning uitgeloofd.
Maar geen hokje stond er leeg en geen bezemkast was vrij,
Heel de stad zat vol met mensen, nergens paste hij meer bij.
Dus de dozen met zijn spullen,
Staan straks werkeloos op wacht,
Niemand zal ze komen halen,
Want geen plek meer, aan de gracht.
En van je aaaii-ai-aaaaiii-ja-jalla halla jee!
Misschien kunt u de jongen helpen, met een kamertje zo klein,
Dat je er geen kont kan keren (zeg ik nu maar voor de gein),
Toch is het bitt’re ernst (nu kom ik tot de portée)
Canna-lezers, want de jongen is een zwerver in spe,
En de herfst begint te komen,
En de jongen van de gracht,
Zal dan slapen onder bruggen,
In de bitterkoude nacht.
En van je aaaii-ai-aaaaiii-ja-jalla halla jee!
En allemaal!
En van je aaaii-ai-aaaaiii-ja-jalla halla jee!
10 opmerkingen:
Prachtig, prachtig: applaus dus, applaus. En licht gesnik uit medelijden.
Hier trouwens kamers genoeg. Maar ja - in Rotterdam. En daar hebben we geen grachten.
Sterkte - en dat het maar héél snel mag lukken.
Het is een beetje á la Harry Potter, maar ik heb hier nog een gangkast onder de trap, als je echt omhoog zit.
Tjeempie Alexander…
Hier sta ik, met een hamer en een rijtje spijkers tussen de lippen.
Ik ga een boomhut voor je timmeren. Een boomhut aan de gracht. En als je hoogtevrees hebt ga ik een anders soort hutje voor je bouwen. Er zijn vast handige Canna-leden die mee willen helpen. Misschien kunnen we dan zelfs centraleverwarming in je hut realiseren...
Gossie... 1 september is wel heel snel.
Alexander,
ik, geboren met twee linkerhanden, maar altijd bereid de handen uit mouwen te steken. Jeska zal timmeren voor je. En ik zal slepen met allerhande nuttige spullen.
Ik zal jutten door Amsterdam tot ik alles voor je heb wat een moderne man nodig heeft.
Ook kan ik goed regelen. Neem mij mee naar de eerste de beste raamambtenaar die over woningen gaat.
Ik heb je brandbrief doorgestuurd
naar al wie ik ken die zelf ook huurt
of misschien wat ruimte heeft
en je je eigen plekje geeft
wens ik je een heel snel wonder
want een mens kan toch niet zonder?
Prachtige smartlap, ik zou het lied graag eens echt horen en dan zou ik prachtig willen meehuilen met het smartelijke refrein. Ik kan je helaas niet aan een kamer in Amsterdam helpen, ik kom er niet zo vaak en de mensen die ik er ken hebben geen ruimte over. Maar als je nou eens op een straathoek gaat staan zingen. Misschien helpt het. Succes!
Je ellende zó vormgeven, getuigt van een grote geest en misschien zelfs waarlijk kunstenaarschap. Echter: wat heb je aan woorden wanneer je onder een brug bij kaarslicht een tentamen voorbereidt? Ik wens je, Alexander, uit alle macht een kamer toe en vraag me af waarom een verhuurder je at such short notice uit zijn pand kan zetten.
Geweldig Alexander! Hopelijk vind je heel snel een veel mooiere kamer voor minder geld aan een prachtige gracht. Met zo'n ballade verdien je dat. Bredero deed het ook niet voor minder.
Alexander, vanavond kan ik op Nederland 2 een oproep voor je doen, zo rond de klok van kwart over negen. Ik weet niet of je dan aan een gracht belandt, dat is even afwachten met de Evangelische Omroep, maar ik doe het met liefde!
Dank: boomhutten, bijeengejutte inboedel, televisionaire oproepen (zeg erbij dat ik geen rotjongen ben), en al jullie fijne complimenten verzachten de pijn van het steeds dichter naderende en steeds groter wordende onheil enorm, echt enorm. Ik zoek dringend door: vlak voordat ik vertrok naar Guatemala kreeg ik die opzeggingsbrief, dus ik ben sinds ik terug ben onophoudelijk aan het zoeken (net als heel de kersverse eerstejaarsbevolking). De huisbaas had zijn eigen huis verkocht en wilde zijn gezin per 1 september onderbrengen op de etage waar mijn huisgenoten en ik nu wonen. Aan de wettelijke minimale opzegtermijn liet hij zich overigens niets gelegen liggen, maar ja, mijn protest verstomt. Ik heb een vangnet-optie, er is misschien nog een leeg zolderkamertje, maar ik weet het nog niet zeker...
Dus áls, áls...
Mocht ik onder de brug belanden, dan heb ik in elk geval jullie mooie reacties om mijn hart mee te verwarmen.
Een reactie posten