Wij hadden later Fort Alpha en dat was ook echt een goede serie. Duurde maar twee seizoenen. Dat is niks, nog niet de tijd om één keer adem te halen vergeleken bij wat de Australiërs hadden. Toch al een land van heel veel fijne jeugdseries. En onbetwist de de koning van al die series moet toch wel Heartbreak High zijn.
Soap op middelbare school Hartley High, in de volksmond Heartbreak High, waar iedereen precies zo heftig op alles reageert als ik zelf wilde, maar niet durfde. Endan ook nog met een heerlijk Australisch accent.
We volgden de leerlingen uit de hoogste klassen. Die gingen natuurlijk van school dus er waren regelmatig nieuwe karakters.
Er was altijd een rebel. En altijd een braverik die minder braaf wilde zijn. Altijd een “het mooie meisje”. En een studiebol. En ook altijd wel een sporter.
Eerst keek ik wel, maar toen zei het me gewoon nog niks. Ik keek met mijn zus mee, want die zat toen al op de middelbare en ik nog niet.
En omdat het al bestond toen mijn zus keek, leek het later of die serie altijd al had bestaan. Als een vaste waarde in televisieland, zoals Goede Tijden, Slechte Tijden.
Mijn zus liep namelijk jaren op me voor. Niet die drie-en-een-half jaar die we schelen, maar drie jaar aan herinneringen aan de middelbare school waar we allebei naartoe gingen. Alles wat ik meemaakte, al mijn docenten en vakken, zij kende het allemaal al. Een gat dat ik nooit zou kunnen overbruggen.
Pas later, toen zij al uit huis was, helemaal in Amsterdam studeerde en het volgende gat had geslagen, ging ik zelf kijken. De serie werd opnieuw herhaald, maar niet helemaal vanaf het begin. De karakters die mijn zus had gezien, waren allang van school af en ik maakte heel andere mensen mee.
Hier was ik te jong voor.
Maar dit heb ik meegemaakt.
Deze wilde ik altijd zijn. Zac. Want die had lang haar en ik ook.
Nu wil ik dat niet meer.
7 opmerkingen:
Vroeger wilde ik Michael Knight zijn. Later wilde ik niet Mitch Buchanon zijn en nu al helemaal niet David Hasselhoff. Toch wil ik nog steeds wel een Kitt hebben.
De Zevensprong, van Tonke Dragt. Daar bleef ik voor thuis. Ik had destijds dezelfde leeftijd als de kinderen uit in de serie. Het boek heb ik eveneens verslonden.
Mag ik stiekem tussendoor even een groot gat in de lucht springen hier op Canna?
Want we hebben een nieuwe voordeur! Zo een die open én dicht kan! Nooit meer schouders en billen nodig om de deur open te doen. Och, wat een feest! Ik ben zo heel gelukkig met mijn deur.
Mijn buurmeisje Olivia wilde ook graag Zac zijn. Ze ging zich maar vast heel stoer Oek noemen. Maar ze is altijd eigenlijk "het mooie meisje" gebleven. En zo speelt ze nu in haar eigen serie, al jaren, met veel succes, en de nodige dips, en Oek heet ze ook niet meer, en zelfs noemt ze zich niet meer Olivia (alleen haar moeder doet dat nog, en voor mij blijft ze Oek die Zac wilde zijn en toen al origineler was dan al diegenen die Het Mooie Meisje als rolmodel zagen.)
Gefeliciteerd met je voordeur Jeska, lijkt me tof, een deur die zonder billen en schouders open én dicht kan. Wil ik ook wel! Hoe kom je eraan?
In mijn tijd had je prachtige series van de IKON op woensdagavond. En één daarvan was De Zesde Klas. Je had ook Allemaal Tuig. Was ook goed. Wat er aan al die series zo opviel, was het uitstekende acteerwerk. In de tijd dat Jeroen Krabbé en Monique van der Ven er een potje van maakten, kon je dus een blik opentrekken met onbekende maar steengoede acteurs.
En Jeska, van harte met je nieuwe deur.
@Teuntje. Wij hebben de hulp ingeroepen van onze schuintegenoverbuurman. Hij is aannemer en hij vertelde ons dat we een hardhouten deur moesten hebben, Teuntje. Dus als je voordeuren gaat shoppen: ‘hardhout’ is het toverwoord. (Dus niet die dingen van de Gamma of de Praxis) Het merk van de deur is mij helaas ontschoten. Zodra we de factuur binnen hebben (ehum...) zal ik kijken of daar de naam op staat!
@Jan Paul. Inderdaad. In die tijd konden sommige Nederlanders nog acteren!
Tegenwoordig zit je vrijwel altijd met kromme tenen voor de buis. De enige oplossing is dan: wegzappen.
Jaaah, de Zesde Klas. Jee, die was ik bijna vergeten, terwijl ik toen aan de buis gekleefd zat. Dank Jan Paul, voor het aanslingeren van mijn herinnering!
Ik keek ook Knightrider, Dukes of Hazzard, Man of Atlantis, en natuurlijk the A-Team, maar de Zesde Klas, dat was heel dichtbij.
Daarna kwam Fame. Die serie heeft me echt de brugklas doorgesleept.
TV is zo snel veranderd, als je bedenkt dat je tot 1988 niet eens NL 3 had. Om over commerciële zenders of muziekkanalen maar te zwijgen. Het enige (halverwege jaren 80) was op Sky Channel 's middags een (1!) uurtje videoclips. Met Pat Sharp (hij droeg roze gympen en had blonde stekels en een matje, toen erg modieus). Yvonne Keeley heeft dat ook nog een tijdje gepresenteerd.
@Jeska: Gefeliciteerd met je nieuwe voordeur! Hoera! Eindelijk geen blauwe billen en schouders meer.
Een reactie posten