Het begon zo simpel.Een kleine, onschuldige opmerking.
'Misschien moeten we die kasten dan eens uitmesten.'
En toen was het hek van de dam.
We hebben drie gangkasten. Twee daarvan waren al jaren niet open geweest, de derde werd door mijn ganggenoten langzaam gevuld met oud papier en eens in de zoveel tijd geleegd. Dat is nu allemaal anders geworden, na een gesprek over het oud papier.
Dat het eigenlijk zonde was.
Zoveel ruimte.
Doen we niks mee.
Verspilling.
Twee dagen hebben we leeggeruimd. Regelmatig moesten we pauze nemen om het stof uit onze neuzen te scheppen en te niezen. Er kwamen de meest uiteenlopende voorwerpen tevoorschijn die in de afgelopen tien jaar zijn achtergelaten door huisgenoten die allang verhuisd zijn. Printers, boeken, pannen, PTT-postzakken, een dekbed, een volledig schoenenkastje, monitors. Heel veel lege batterijen, oude tijdschriften, vergeten posters, pennen, verstopte punaises op de grond, lege verpakkingen met verlopen garantiebewijzen. Zigzaggend konden we net onze kamers bereiken, de wc en de douche, maar meer moesten we ook niet willen. De huiskamer stroomde langzaam vol met stapeltjes troep.
Die troep werd 'chemisch', 'bruikbaar', 'kringloop', 'afval' of 'rest'. 'Chemisch' is weggebracht, 'afval' in zakken aan de weg gezet, 'kringloop' in de juiste containers gedaan en 'bruikbaar' verdeeld. Ijn buit: een hapjespan, een superzwaar, gietijzeren sauspannetje (!), een wokkookboek en zo'n handig leeslampje dat je op de kaft van je boek kunt schuiven. En een lege gangkast natuurlijk.
Want daar was het om begonnen. Drie mensen op de gang, drie lege gangkasten, makkelijk verdeeld.
De mijne zit onder de trap, in volledige Harry Potter- stijl. Met een beetje goede wil zou ik er in kunnen slapen, maar dat idee heb ik laten varen. Te stoffig.
Was het daar maar bij gebleven.
Maar nee...
Iets verspreidde zich onder ons. Iets dat gretig en gulzig in onze hoofden plaatsnam, onze handen bestuurde, zodat we elkaar aanspoorden en complimentjes gaven. Het wrijf in zijn kleine, venijnige handjes terwijl we sjouwden, schoven, pasten, meetten en indeelden.
Het overgebleven promotiemateriaal van het festival waar ik gewerkt heb, de kast in. Backpack, slaapzak, matje, tent, televisie, doos videobanden, de kast in. Koker posters, potje vijgenmosterd dat ik nog cadeau moet geven, overgebleven verf van toen ik mijn muren schilderde. Precies. De kast in.
Had ik ineens allemaal ruimte over. Complimentjes, schouderklopjes, soort van leeg gevoel in mijn maag. En bij de anderen is het net zo. J. kan ballroomdancen in haar kamer. M. is erachter gekomen dat er laminaat op zijn vloer ligt.
Was het daar dan maar bij gebleven.
Maar ik begon stapels papieren door te spitten. Houden, nog even iets uitknippen, weg. De grootste stapels gooide ik steeds weg. Er kwamen bureaus onder vandaan. Ik ging stofzuigen, afwassen, de vensterbank soppen!?!?
Ik heb witte raamkozijnen.
Natuurlijk is dit niet onopgemerkt gebleven. De brieven stromen binnen. Binnenkort plaatst de woningbouwvereniging nieuwe keukenblokken in onze kamers. Buiten, vlak achter mijn raam, lopen steigerbouwers. Ze zorgen dat de schilders de buitengeven eens flink kunnen bijwerken. En ik bedoelde alleen maar 'Misschien moeten we die kasten dan eens uitmesten.'
En dat we dat dan de komende vijf jaar soms eens tegen elkaar zouden zeggen.
Met steeds meer tijd daartussen.
Waarom rijdt er een hijskraan met een grote haak het plein op?
Hoezo Firma Panne Dakbedekkers?
Wat bedoel je met Binnen, interieurverzorging BV?
Ja, dat zal best, maar ik zit hier toch te werken en heeeEEEEEE!!!
Nu weet ik waar die kraan voor was.
De grote haak bungelt 50 meter boven de grond zachtjes heen en weer. De punt zit door de achterkant van mijn kraag. Beneden lopen kleine figuurtjes door het gat waar eens mijn buitenmuur was. Ze gooien dingen over de galerij in een roestige container beneden.
En ik bedoelde alleen maar 'Misschien...'
Ach, laat ook maar.
Vanaf hier heb ik in elk geval uitzicht op ons volledig gemeubileerde dakterras. Uit 'Rest' kwamen een stukke stereo, een kapot keyboard, een voddig vloerkleed en een scheve schemerlamp. We hebben al gepraat over het ophangen van gordijnen voor de ramen van de buurman. Aan de buitenkant.
5 opmerkingen:
Ik ben er weer! Nouja, een beetje.
Want behalve dik drie weken achterstallige post doorkijken, opgenomen televisie zien en weblogs bijlezen, ruimen wij op.
Het heerst.
Dus kan ik nu alleen nog maar met hinkstapsprong over de trap en in twistercapriolen door mijn kamer.
Begin deze week na het uitpakken van onze vakantiespullen (tijdens het inrichten van mijn -hoera!-nieuwe pc, bij het geluid van een overuren draaiende droger en wasmachine) zeiden wij tegen elkaar: "Als we nou eens die kasten zouden uitmesten...".
En daar zijn we nu nog mee bezig.
De auto zakte vanmiddag bijna door zijn wielen toen we naar het afvalbrengstation reden. Drie weken vakantiebagage was er niets bij.
Maar wat voelt dat lekker. Opruimen is verslavend. Aanstekelijk.
En we zijn voorlopig nog niet klaar. Nog lange niet.
Wat is er toch aan de hand? Op de meeste blogs die ik bezoek wordt opeens driftig schoon schip gemaakt. Het is nog helemaal geen voorjaar mensen, echt niet, die klassieke schoonmaakkoorts hoort je pas na de nog komende winter in de greep te krijgen, zo wil de traditie dat. En al houdt het klimaat zich dan misschien niet aan tradities, wij kunnen toch zeker wel ons eigen rotzooierig verzet plegen tegen die Mevrouw-Helder-Houdt-Haar-Huisje-Schoon-gekte!
Ik voel me een roepende in mijn wanordelijke woestijn, waar ik eenzaam verder rommel... In de verte gloort een beeld van montere chaoten die de boel de boel laten... Is het een hallucinatie?
En een torentje laten bouwen, Frank? Is dat werkelijk nog niet overwogen?
Teuntje, als ik opruim, of als de rest van mijn huis dat doet, betekent dat juist breken met traditie. Schoonmaken doen we wel, maar echt opruimen en weggooien...
Ik pleit al zolang ik hier woon voor een uitkijktoren aan het huis, Edward. We kunnen de Dom niet zien en dan is het of we toch niet in Utrecht wonen.
Maar de woningbouw ligt dwars en toen we voorzichtig zelf begonnen met bouwen hebben ze alles weer afgebroken.
Het is heerlijk een opgeruimde omgeving, geniet ervan FRank!
En...heb je die schat van 100.000 miljoen in een geheime nis gevonden? Van een roof uit het wilde westen 60 jaar geleden?
Het zou zomaar kunnen!
Een reactie posten