Jeska blikt terug op de afgelopen Canna-week. Er rust copyright op de tekening. Kijk ook eens op www.jeskaverstegen.nl
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ooit zocht het eilandje CANNA nieuwe bewoners. Wij zijn gegaan. Virtueel. Maar onze berichten gaan over Nederland. Over gelukshondjes, rugby, Laika en meer. Niet over Paris H. of naakte beroemdheden. Nee.
RADIO CANNA MEDEWERKERS
Maandag ALEXANDER KONING,
twintiger, student te Amsterdam, ook roeier, amateurmuzikant, cultuurkenner.
Dinsdag BIBI DUMON TAK, veertiger, schrijfster te Amsterdam, schreef het kinderboekenweekgeschenk 2006.
Woensdag LUDO ABBINK, dertiger, basisschooldirecteur te Groningen, ook hardloper en vader van Sophie en Maud.
Donderdag FRANK VAN OOSTERHOUT, twintiger, dichter, toneelschrijver, rugbyer en organisator te Utrecht.
Vrijdag KEES SPIERING, veertiger, dichter, schrijver en vertaler te Noordbroek, Groningen, baasje van Alyssa en vader van Linde.
Zaterdag EDWARD VAN DE VENDEL, veertiger, kinderboekenschrijver te Rotterdam, schreef oa het kinderboekenweekgeschenk 2005, maar ook liedteksten en jeugdromans.
Zondag WISSELENDE GASTEN.
En verder kijkt illustrator JESKA VERSTEGEN eens per week terug op wat de dagen ervoor te zien was op ons eiland.
twintiger, student te Amsterdam, ook roeier, amateurmuzikant, cultuurkenner.
Dinsdag BIBI DUMON TAK, veertiger, schrijfster te Amsterdam, schreef het kinderboekenweekgeschenk 2006.
Woensdag LUDO ABBINK, dertiger, basisschooldirecteur te Groningen, ook hardloper en vader van Sophie en Maud.
Donderdag FRANK VAN OOSTERHOUT, twintiger, dichter, toneelschrijver, rugbyer en organisator te Utrecht.
Vrijdag KEES SPIERING, veertiger, dichter, schrijver en vertaler te Noordbroek, Groningen, baasje van Alyssa en vader van Linde.
Zaterdag EDWARD VAN DE VENDEL, veertiger, kinderboekenschrijver te Rotterdam, schreef oa het kinderboekenweekgeschenk 2005, maar ook liedteksten en jeugdromans.
Zondag WISSELENDE GASTEN.
En verder kijkt illustrator JESKA VERSTEGEN eens per week terug op wat de dagen ervoor te zien was op ons eiland.
Blogarchief
-
▼
2007
(283)
-
▼
augustus
(44)
- Jeska kijkt terug: Total Make-Over
- Muizenissen (door Kees)
- Total make-over (door Frank)
- Filmavond (door Ludo)
- Hallo (door Albert)
- Ballade van de gracht (door Alexander)
- Helse vakantie nr. 238560 (door Linde)
- Ronde Tafel (door Edward)
- Jeska kijkt terug: Top Gear
- Erfenis (door Kees)
- Geruchten (door Frank)
- Golf (door Frank)
- Top Gear (door Ludo)
- Albert (door Bibi)
- Zithoekjes, een lofrede (door Alexander)
- Sprintje onderlangs XI (door Alexander)
- Terwijl Frank op Lowlands was… (door Jelmer)
- Bevolkingsregister (door Edward)
- Bericht vanuit een vagevuur (door Edward)
- Staartje (door Edward)
- Jeska kijkt terug: Onvermoede wensen
- Vader en vakantie (door Linde)
- Back in de bakfiets (reclameblok door Frank)
- Jaarlijks dorp (door Frank)
- Spelweek (door Ludo)
- Harde hand (door Alexander)
- Extra extraatje (door Bibi en Edward)
- Onvermoede wensen (door Bibi geruild met Alexander)
- Extraatje (door Edward)
- Een klein gehandicapt kuikentje (door Edward)
- Jeska kijkt terug: Natural Born Killers
- Natural Born Killers (door Kees)
- Boswandeling (door Anne)
- Verliefde hork (door Ludo)
- Sprintje onderlangs (door Ludo)
- Mijn auto deel 3 (door Bibi)
- Het voorportaal (door Alexander)
- Sprintje onderlangs (door Kees)
- Tussendoortje (door Edward)
- De Canna Frisse Taal Trofee (door Edward)
- Jeska kijkt terug: De onzichtbaren
- Biecht (door Kees)
- Hier was ik te jong voor (door Frank)
- De onzichtbaren (door Ludo)
-
▼
augustus
(44)
16 opmerkingen:
Ge-wel-dig.
Ik had de discussie over bedelaars en over anoniem reageren gemist maar heb dat nu ingehaald. Ben altijd blij als ik nieuwe dingen leer of andere kanten van een zaak kan bekijken en dat gebeurde hier weer.
Tevreden dus.
Ik heb zelf ook een weblog maar moet eerlijk gezegd eens nakijken of ik de optie anoniem reageren daar kan uitschakelen. Van mij mogen mensen best anoniem reageren, maar ik vind wel dat ik de vrijheid heb om akelige reacties te verwijderen. Dat heb ik overigens pas één keer gedaan, die reactie bevatte niet meer dan reclame voor een bedrijf. Nu heb ik nog nooit echt vervelende reacties gehad. Wat mij betreft, ik vind de toon van de reactie belangrijker dan het feit dat die anoniem is. Als de reactie vervelend van toon is, wekt het feit dat de reageerder zich anoniem houdt, wel extra irritatie op. Ik moet overigens opbiechten dat ikzelf weleens een pseudoniem gebruik bij reacties. Schuchter type hè ;-). Dat is toch eigenlijk niet zóveel beter dan anoniem reageren. Namen op Canna als teuntje, lilli, ingrid enz. (waar geen link bij staat) zeggen mij als bezoeker van deze weblog niet meer dan de naam 'anoniem'. Wat ik - als bezoeker - overigens helemaal niet erg vind.
Enfin, mooie tekening, Jeska. En nu? Alsnog op naar de geheime locatie om het eens lekker op een zuipen te zetten?
Moooooooooi.
Prachtig gedaan, Jeska.
Ik ben het met Bertie eens, het gaat mij om de toon. Als een anonieme reactie vriendelijk is, genuanceerd, heb ik daar geen problemen mee. Bijvoorbeeld omdat je iets wilt zeggen waar je je eigenlijk voor schaamt, omdat je voor iets wilt uitkomen waar je liever je naam niet bij zet. Maar anoniem onvriendelijk zijn, en daarmee anderen onaardig bejegenen vind ik laf en onacceptabel.
Mooi geillustreerd Jeska.
Tijdens het maken van de illustratie dacht ik natuurlijk veel over het onderwerp na.
Aangezien ik het bloggen als een soort online cafeetje ervaar waar interessante mensen over persoonlijke dingen discussiëren die hun wezenlijk raken is het mijns inziens heel wonderlijk als je daar als ‘een anoniem’ jezelf ineens tussen stort. In een echt cafe zou dat ook hoogt ongebruikelijk zijn! Helaas zijn er altijd individuen die dit niet aanvoelen, niet die finesse hebben.
Alle opmerkingen over het onderwerp kon ik plotseling vangen in dit beeld. Ik ben heel blij dat jullie het geslaagd vinden. Tot volgende week!
Tja, met anoniem maak je wel heel duidelijk dat je niet herkenbaar wil zijn. Dan heb ik denk ik liever dat iemand een schuilnaam gebruikt zonder dat ik dat weet.
Een mooie, ouderwetse, bewust anonieme liefdesbetuiging mag natuurlijk wel. Dan gaat het juist om het raadsel van wie erachter zit.
Mooi getroffen, Jeska. De mensen om de anonieme heen zijn een beetje beteuterd. Alsof iemand met wie ze aan het praten waren ineens is ingestort bij gebrek aan lijf. Wat moet je met die ravage?
Somber en bedremmeld en daardoor prachtig. Die berg anonimiteit deed me ook denken aan prikkeldraad, of een hoop as. Dat vind ik kunst, als er zoveel verschillende associaties door worden opgeroepen. Het beeld blijft je bij en roept steeds andere gedachten op.
Overigens kan ik me ook niet zo opwinden over anonimiteit, Bertie heeft gelijk als ze zegt dat ik als Teuntje zonder weblog niet minder anoniem ben, en eigenlijk wil ik dat ook wel zo houden. Anders zou ik het gevoel hebben dat ik me probeerde binnen te werken in een soort vriendenclubje, want dat is Canna toch eigenlijk. Nu voel ik me meer een zijdelingse meegenieter en dat vind ik wel best. Als iemand die nu sterk aan huis gebonden is voel ik dat als een soort cafébezoek. Zoals ik toen ik mobieler was (en dit voor Jeska) in cafes of op recepties of zo, vaak genoeg aan de praat raakte met mensen die ik niet kende, van wie ik soms niet eens de naam leerde kennen, laat staan of ik wist of het hun echte naam was, maar met wie het een tijdje plezierig vertoeven bleek. No strings attached. Zoiets.
Met Bertie en Bibi ben ik het helemaal eens: de toon is belangrijk. Anders wegwezen. Er zijn grenzen en die mogen gesteld worden door de blog-eigenaars. Ik kom graag op Canna kijken vanwege de vriendelijke toon, de grapjes, de ideeën en verrassende invalshoeken. Jullie zijn ontzettend getalenteerde en in mijn beleving gastvrije schatten.
Teuntje, Bertie, Frank, Bibi, iedereen: ik ben het honderddzeven procent met jullie eens,
en Teuntje: Canna is voor íedereen! Sommige van ons kennen elkaar, maar sommige anderen hebben we nog nooit ontmoet dan door hun taal of hun tekenpen.
Dus: blijf alsjeblieft komen en becommentariëren, neem vrienden mee, en voel je volledig mede-Cannaan!
Helemaal eens Teuntje.
Het is juist leuk dat iedereen mee kan denken en praten in de gesprekken, want dat maakt het juist zo levendig. Ik bedoelde het zoals je het omschrijft, op recepties e.d. stel je jezelf ook even voor alvorens je mee discussieert. Het gaat inderdaad om die toon.
Ik vind overigens FRanks opmerking aandoenlijk. Van de liefdesbetuiging :-)
Ik zie meteen beelden voor me van witte paarden en trotse ridders. Jonkvrouwen kijken smachtend uit de kasteeltoren. Sprookjesachtig. Maar dat is weer een andere tekening.
@Teuntje: Aljeblieft blijf ons cafeetje bezoeken. Een aantal mensen ken ik, maar zelfs niet alle mede-bloggers ken ik persoonlijk. Zou ik op straat tegen Frank opbotsen, dan zou ik niet weten dat hij het was. Dus voel je een binnenstaander en blijf welkom, de deur is altijd open, alleen de koffie moet je zelf zetten.
Lieve Edward, Bibi en allemaal: wees gerust, ik voel me uit en toch thuis!
Maar, Teuntje woont toch al weken in dat omgebouwde tuinhuisje bij de pier? Hoe kan die nou denken dat hij zich ergens binnen moet werken? Hij ìs al binnen.
Eh... is Frank een beetje haar draad kwijt?
Wat een prachtige, verrassende en echt dus heel heel mooie aanvulling van het landschap van Canna, deze schitterende tekeningen van Jeska, zomaar even op het eiland geimporteerd tijdens mijn in-Guatemala-zijn. Hoera voor Jeska die terugkijkt!
Heel veel dank je wellen, Alexander! & Welkom thuis!
Een reactie posten