Alles wat hier volgt is gebaseerd op wat ik van anderen heb gehoord. Ik kan er niet voor instaan. Ik was er wel bij, maar heb er geen herinneringen aan.
Volgens mijn vader ben ik geboren zoals ik later nog wel eens de trap afliep. Hij vergeleek het met een baby-dinosaurusje. Het traplopen dan. Van je boemerdeboemerdebonk en dan ben je beneden.Ik was te laat. Een week of twee, maar toen kreeg ik ineens flink haast. Ik zei al, ik heb er weinig herinneringen aan, dus ik weet niet waar de vertraging vandaan kwam. Waarschijnlijk heb ik de datum en de tijd zitten bijhouden. Want die zijn wel erg goed gekozen: 11 november, om 23:23.
Er was geen tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Nergens voor nodig natuurlijk, ik wilde gewoon naar huis. Dat wil je soms als kind. Naar huis. Of naar mama. Mijn ouders wonen nog steeds in hetzelfde huis en slapen nog elke nacht in dezelfde kamer.
Een paar dagen na mijn geboorte stond de plaatselijke carnavalsvereniging al op de stoep. 11-11. Gekkengetal. Ik moest natuurlijk een carnavalskind zijn, maar daar hebben mijn ouders maar niet aan mee gedaan.
Als klein kind was ik al een ladiesman. Ik had heel licht witblond haar en dat bleek als een magneet te werken. De één na de ander kwam op mijn kinderwagen en later op mijn buggy af. Later is mijn haar donkerder geworden en nu moet ik er zelf achteraan.
Maar dat is alweer een heel ander verhaal.
8 opmerkingen:
En wanneer is je haar donkerder geworden, Frank. Dat lijkt mij redelijk essentieel.
En die geboorte....zo'n bijzondere dag en dan ook nog op dat tijdstip.
Dan is Frank wel weer een hele gewone naam eigenlijk.
Ligt er natuurlijk maar net aan hoe je die naam invult. Er zullen mensen zijn die nooit meer hetzelfde naar een Frank kunnen kijken. Hoe dat komt laat ik in het middden.
De afgebeelde baby is trouwens erg grappig. Hij noemt zijn vader steevast ´not-the-mama´ en roept als hij een rotsblok op z´n hoofd heeft gekregen vrolijk ´Again! Again!´
Grappig verhaal FRank.
En? liet je het toe? dat iedereen ‘koekoekoe’ tegen je deed?
Ik was blijkbaar eenkennig en hield niet van geaai en getut. Ik heb daardoor ooit (‘k was toen 5) een Griekse ober in zijn vinger gebeten.
Ik denk dat ik me wel liet bewonderen, Jeska. Ze vonden het zelf zo leuk en dat heb ik ze vast gegund.
Jan Paul is die serie nog ergens te zien? Ik ken hem maar het is echt te lang geleden. De baby en de vader waren veruit het leukst. En meteen daarna de baas van de vader.
Geen idee, Frank. Ik heb het ook al een paar jaar niet meer gezien.
Dat heel andere verhaal houden we toch wel te goed hè, Frank?
Ik beloof niks, Teuntje, maar ik zal er sowieso een mooi verhaal van maken. Voor als het ooit verteld wordt. En ook wel een flink beetje voor mezelf.
Een reactie posten