zondag 30 december 2007

Canna hartje lijstjes VIII: muziek (door Edward)

Wat een geweldig muziekjaar was dit! Ik had ook Beirut, Patrick Watson, Ferraby Lionheart, Kate Nash, Karen Dalton, de Arctic Monkeys, Ane Brun (live met strijkkwartet), Nick en Simon en Benjamin Biolay willen noemen!

OP 15: Hamel - Wouter Hamel
Dit was het jaar van Wouter Hamel. Zijn eigen cd, met eigen teksten en eigen composities en een geïnspireerde productie van Benny Sings!





OP 14: Tussen licht en lucht - Typhoon
Naast de cd met het mooiste artwork van het jaar is dit een zeer integere cd waar je veel en vaak naar kunt luisteren en waarop je diep in het denkende leven van MC Tyhphoon toegelaten wordt.



OP 13: Shotter's nation - Babyshambles
Frisse popliedjes en heerlijke songs zoals Delivery en There she goes. Ik heb deze cd wel vijf keer in de winkel beluisterd voor ik besloot 'm te kopen. Elke keer wilde ik terug!




OP 12: Life in cartoon motion - Mika
Ja, de opmars van de song Grace Kelly is nog maar een jaar geleden, en toch nu al een klassieker. Van Mika krijg je collectief goede zin.




OP 11: Easy tiger - Ryan Adams
Er wordt beweerd dat dit weer eens een 'goede' Ryan Adams is. Maar ik vind op al zijn cd's altijd wel ingeleefde, bijzondere songs. En dus ook weer op deze. Heel vaak beluisterd in het begin van het jaar.




OP 10: Hey Eugene - Pink Martini
Heel veel goedhumeur-muziek in mijn lijstje dit jaar, merk ik. Ook Pink Martini dus. Een verzameling liedjes is bij Pink Martini ook een verzameling stijlen. Van het pesterige liedje Hey Eugene tot het prachtig schmierende Dozvedanja Mio Bambino.


OP 9: Waterloo, Tennessee - Uncle Earl
Deze damesgroep bedrijft pure bluegrass met een beetje gekte erbij. Zo duikt er opeens een liedje in het Japans op, of een gestampt rondedansje. Of een intens droevig lied. Leuk zijn ook de liner notes op de cd (waarom doen niet meer artiesten dat - uitleg geven over wanneer ze wát schreven?).


OP 8: Pomme C - Calogéro
Deze Franse superster maakte weer een opzwepende popcd met grootse melodieën. Bij zijn liedjes moet je, net als bij sommig werk van Borsato, met je armen zwaaiend gaan meedirigeren, of je nu wilt of niet. Een van de mannen uit Calo's begeleidingsgroep, Stanislas, maakte dit jaar een even goede debuutcd: L'équilibre instabile.


OP 7: Icky Thump - the White Stripes
Ik kende de White Stripes voor deze cd nog niet goed, maar het fenomenale liedje Icky Thump en vooral ook You don't know what love is (you just do what you're told) overtuigden me volledig. Heb ook hun oude werk gekocht.



OP 6: Heim te mor - Odd Nordstoga
De Noor Odd Nordstoga bracht ik mee van mijn Oslo-reis. Nou ja, zijn cd dan. Heerlijk vrolijke rootsmuziek, geweldig scherp opgenomen en met leuke teksten. Heldere Norway-country, met als grote favorieten het titelnummer en het liedje over de verliefdheid op de juf: Froeken Frantzen.


OP 5: Pagny chante Brel - Florent Pagny
Er zijn al zoveel mensen die de chansons van Jacques Brel hebben gezongen. Je zou niet verwachten dat het nog eens zó goed gedaan kon worden. Dat ligt vooral aan de uitstekende arrangementen, met groot orkest, of juist klein. En een heel helder, prachtig akoestisch geluid.



OP 4: Life is short - Lucky Fonz III
De jonge Amsterdammer Lucky Fonz maakt origenele roots-folk-achtige liedjes, en de teksten zijn werkelijk briljant. Voeg daarbij een prachtige orkestratie en je hebt een muzikaal wonder.



OP 3: Blaos mich 't landj door - Gé Reinders
Gé Reinders heeft zijn meesterstuk afgeleverd. Op deze cd, met medewerking van blaasorkesten uit het hele land, staat geen enkel minder liedje. Het gaat van huppelend tot boos tot melancholiek: hier lukt alles.



OP 2: Versatile heart - Linda Thompson
Samen met haar zoon Teddy schreef Linda een pure, magnifieke verzameling liedjes - of ze zocht bijzondere anderen aan, zoals Tom Waits en jawel, Rufus Wainwright (voor Beauty, het lied van het jaar). Haar prachtige stem doet de rest. Een klassieker. Ook kopen en luisteren: Upfront & down low van haar zoon Teddy Thompson.


OP 1: Release the stars EN Rufus does Judy at Carnegie Hall - Rufus Wainwright
Hors categorie, uiteraard - Rufus. Het concert in de Heineken Music Hall was van eerste noot tot laatste zwaai perfect. Zijn stem hypnotiseert. Hij schreef een eeuwig lied als Going to a town, en de dubbelcd waarop hij Judy Garlands concert integraal overdoet is subliem. Rufus is zonder twijfel de koning van dit jaar.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Hé, Edward en Alexander: - deze ‘comment’ geldt jullie beíder lijstjes, beide van zúlk aanstekelijk commentaar voorzien dat ik alle genoemde Cd’s zou willen beluisteren, maar wat vóél ik me, na kennisname van jullie voorkeuren, niet bij de popmuzikale tijd… Ik bezit de Cd van Pink Martini en that’s it. Van veel door jullie genoemde bands en artiesten heb ik zelfs nog nooit gehóórd.
(Trouwens, Van de Vendel: bedankt. Koop ik op jouw aanraden ‘Raising Sand’, staat-ie niet eens in je top 15!) Ik beloof in de eerste week van januari een Cd van Wainwright (hem zag ik bij Paul de Leeuw) te gaan kopen.

Anoniem zei

Kees, please koop ook Versatile Heart. Die vind ik mooier dan Raising Sand

Anoniem zei

Kees, je hebt gelijk, ook Raising sand hoort bij wat ik had willen noemen! Kun je nagaan, die zelfs nog vergeten. Maar Bibi heeft gelijk: Versatile heart is een must.

Anoniem zei

Dan koop ik die ook. Beloofd.