Het was een grappig dagje (door Bibi)

Vanmorgen ging de wekker bij ons om kwart voor vijf. Er waren lezingen te doen aan de andere kant van het land. J ging met de ene trein de ene kant op, ik met de andere trein de andere kant.
Ik werd bij aankomst van het station opgehaald door iemand van de bieb. We reden naar het voorgeborchte van Beek en Donk. Daar, in een buitenwijk, moesten we zijn. Maar eenmaal ter plaatse bleek dat groep zeven en acht waren ingekwartierd in een andere school.
Toen we die school dan eindelijk hadden gevonden ging de mevrouw van de bieb meteen op koffiejacht. Ik klopte op de deur van groep zeven. Die was net bezig een kerstboom op te tuigen. Nog voor ik kon zeggen wie ik was zei een warrige juf dat ik aan de andere kant moest wezen bij groep acht. Ik klopte op de deur van groep acht. Daar zei de meester dat zijn bezoek al was gearriveerd en dat ik verkeerd was. Hij stuurde me terug.
Ik klopte wederom op de deur van groep zeven. Niemand lette op mij. Ik riep heel hard: 'Goedemorgen allemaal, hier is de loodgieter!!!’ De juf kwam toegesneld. De kinderen lieten de engeltjes en papieren rendieren uit hun vingers vallen. Toen ging er een lichtje branden bij de juf.
Ik zette alle kinderen in een kring en toen ik daarna vroeg of ze wisten wie ik was en wat ik kwam doen haalden ze allemaal hun schouders op. Ik legde uit dat ik van de onderwijsinspectie was en dat ik iedereen vandaag kwam controleren. Ze moesten zwijgen en netjes gaan zitten met hun benen over elkaar. Dat deden alle Beek en Donkse zevende groepertjes. Dus ik begon ze te inspecteren.
Daarna vertelde ik waar ik echt voor kwam. Had de juf dat niet verteld? Ze begonnen alle 25 heftig met hun hoofdjes te schudden. De juf liep rood aan en zei dat ze was vergeten het schrijversbezoek aan te kondigen.

Nadat ik mijn kameleon-immitatie had gedaan, had verteld hoe de wekker om kwart voor vijf was afgegaan, met de mandarijnen van de juf had gejongleerd, en in spiegelschrift achterstevoren op het supersonische schoolbord had geschreven, was het de beurt aan de Jezus Christushagedis. Ik las voor uit het ‘Bijzondere beestenboek.’ De kinderen konden het nauwelijks geloven: een dier dat op twee benen over het water rende? Nog harder dan Jezus zelf 2000 jaar geleden had gedaan? No way!
De inmiddels wakker geworden juf schoot naar haar computer. Tikte wat in en op het supersonische schoolbord verscheen de ‘youtubepagina’. De kinderen keken me verwachtingsvol aan. Ik zei tegen de juf: ‘Schrijf op: Jesus Christ Lizard’. En zo gebeurde het dat alle Beek en Donkse kinderen zagen hoe de JC-hagedis op spectaculaire wijze ontsnapte aan een gifslang. De eronder gemonteerde muziek spetterde door het lokaal.

Het komt niet erg vaak voor dat ik word bejubeld, maar vandaag was het zover. Nadat ik nog een keer had gejongleerd en had verteld over de bijzondere manier van seks tussen het mannetje en vrouwtje van de deken-octopus werd ik onder luid gejuich uitgezwaaid. Ze dachten dat de mevrouw van de bieb mijn persoonlijke chauffeur was. Ik liet het zo. Godzijdank had deze bibliotecaresse voor de verandering geen rode Renault Twingo, maar een vetcoole Chrysler Grand Voyager voor acht personen.